The London Beats
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
| Inne nazwy |
The Original London Beat |
|---|---|
| Rok założenia | |
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1963–1967 |
| Skład | |
| Jimmy Smith John Carroll Linda Fortune Mick Tucker Mira Kubasińska Sterry Moore | |
The London Beats, używający również nazwy The Original London Beat – brytyjski zespół rock and rollowy[1], występujący w latach 1963–1967[2]. Był pierwszym zachodnim zespołem rockowym koncertującym w kraju bloku wschodniego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zespół powstał oraz nagrał pierwsze swe nagrania w roku 1963, pod koniec roku dał kilka koncertów. Przez prawie cały rok 1964 występował w Niemczech[3]. W 1965 roku, w ramach wymiany kulturalnej zespół koncertował w Polsce pod zmienioną z uwagi na kontrakt nazwą The Original London Beat[1]. Zespół zakontraktowała ogólnopolska agencja impresaryjna Pagart, prawdopodobnie po rekomendacji, którą dostałą od nieznanej osoby na Międzynarodowych Targach Poznańskich, nie przesłuchując go uprzednio[3]. Ze względu na warunki kontraktu zespół musiał posiadać w składzie wokalistkę. W tym celu zatrudniono piosenkarkę występującą w klubach Birmingham Lindę Fortune (prawdziwe nazwisko Linda Crabtree), śpiewającą również na nagranej przez zespół płycie, która ukazała się wyłącznie w Polsce[4]. Płyte nagrały Polskie Nagrania „Muza” w jednym z wrocławskich kościołów. Zespół został zaproszony ponownie do Polski, ich drugi pobyt rozpoczął się w czerwcu, a trzeci 25 października 1965[3].
Grupa była pierwszym zachodnim zespołem muzycznym dającym koncerty za żelazną kurtyną[1].
Skład[edytuj | edytuj kod]
Grupa występowała w składzie: Jimmy Smith (perkusja), John Carroll (organy Hammonda), Linda Fortune (śpiew), Mick Tucker (śpiew, gitara), Mira Kubasińska (śpiew), Piter Carney (gitara basowa), Sterry Moore (śpiew)[3].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Zespół nagrał następujące płyty[3]:
LP[edytuj | edytuj kod]
LP 1965 The London Beats, wyd. Pronit, XL 0278[5]. Płyta składała się wyłącznie z coverów[6].
Strona A
- Around and Around (Chuck Berry)
- Come Back Silly Girl (Sam Cooke)
- Game of Love (Steve Lawrence with Don Costa Orchestra)
- Green Onions (Booker T. and the M.G.’s)
- Hey Baby (Bruce Channel)
- It's Alright (The Impressions)
- Kansas City (Little Willie Littlefield)
Strona B
- Maybe Baby (The Crickets)
- Peanut Butter (The Olympics)
- Save the Last Dance for Me (The Drifters)
- She Said Yeah (Larry Williams)
- Stick with Me Baby (The Everly Brothers)
- Walk On By (Dionne Warwick)
- Why Do You Treat Me Like You Do? (Donovan)
EP[edytuj | edytuj kod]
- EP 1965 The Original London Beat, wyd. Polskie Nagrania Muza
- EP 1965 I’ll Go Crazy, w nagraniach „Walking In The Sand” i „If You Gotta Go, Go Now” partię wokalną śpiewała Mira Kubasińska, wyd. Pronit
- EP 1966 Don’t Let Me Be Misunderstood, wyd. Polskie Nagrania Muza
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c The London Beats. Second Hand Songs. [dostęp 2024-04-12].
- ↑ The London Beats. Discogs. [dostęp 2024-04-12].
- ↑ a b c d e The London Beats. The Garage Hangover. [dostęp 2024-04-12].
- ↑ Linda Fortune (2). Diskogts. [dostęp 2024-04-12].
- ↑ The London Beats. Winyle online. [dostęp 2024-04-12].
- ↑ he London Beats by The London Beats - Linda Fortune. Secondhand Songs. [dostęp 2024-04-12].