Thecacera pacifica
| Thecacera pacifica | |||
| (Bergh, 1884) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Thecacera pacifica | ||
| Synonimy | |||
| |||
Thecacera pacifica – gatunek ślimaka z rzędu nagoskrzelnych i rodziny Polyceridae. Zamieszkuje Indo-Pacyfik i Zatokę Meksykańską.
Taksonomia i mianownictwo[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1884 roku przez Rudolpha Bergha jako jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju Ohola[1]. Później przeniesiony został do rodzaju Thecacera[2]. Anglojęzyczna nazwa zwyczajowa, pikachu nudibranch, nawiązuje do Pikachu – pokemona o podobnym ubarwieniu[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Ślimak ten osiąga maksymalnie 2–3 cm długości ciała. Ubarwienie ma ostrzegawcze. Podstawowa barwa ciała jest pomarańczowa. Rinofory są pomarańczowe z czarnymi wierzchołkami, zaś ich osłonki mają na krawędziach kolor czarny, w miejscu najszerszym przechodzący w elektryczny błękit i dalej w biel. Rozmieszczone we wianuszku skrzela są pomarańczowe z czarnymi pasami podłużnymi po stronach zewnętrznych. Wyrostki pozaskrzelowe oraz wyrostki w tyle ciała mają wierzchołki z kolorem czarnym przechodzącym w elektryczny błękit i na czubku w biel[3].
Przedni brzeg ciała tego ślimaka jest prosty, pozbawiony wyrostków. Nie występują czułki gębowe. Rinofory mają mocno wyciągnięte osłonki, wskutek czego ich buławki są silnie odsłonięte. Narządy gębowe mają duże płyty szczękowe podzielone na część podłużną i poprzeczną oraz osiem rzędów zębów na tarce. Język ma większą płytę boczną zewnętrzną, mniejszą płytkę boczną wewnętrzną oraz dwie płytki zewnętrzne. Skrzela zbudowane są z trzech silnie wykształconych listków. Za skrzelami na grzbietowej części nogi (notoum) leży para silnie rozrośniętych wyrostków pozaskrzelowych (papilli dorsalnych). Kolejne papille leżą na wierzchu przysadzistego ogona. Gruczoł obojnaczy jest odizolowany od wątrobotrzustki. Prostata jest niezbyt silnie rozwinięta. Uzbrojenie prącia oraz budowa zbiorników nasiennych nie odbiega od innych przedstawicieli rodziny[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Jest to zwierzę bentosowe[2], spotykane na głębokości od 3 do 20 metrów[3]. Bytuje na podłożu piaszczystym i kamienistym oraz na martwej materii organicznej i podwodnych roślinach, np. na Halimeda kanaloana[3]. Jest drapieżnikiem żerującym na organizmach osiadłych[2].
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony; znany jest z zachodniej części Oceanu Spokojnego po Hawaje i Vanuatu na wschodzie, Oceanu Indyjskiego, w tym m.in. z Zatoki Omańskiej oraz wybrzeży Mozambiku i Reunion[3][4], a także z Oceanu Atlantyckiego, a konkretniej Zatoki Meksykańskiej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rudolph Bergh. Beiträge zu einer Monographie der Polyceraden. „Verhandlungen der Koniglich-kaiserlich Zoologische-botanischen Gesellschaft in Wein (Abhundlungen)”. 33, s. 135–180, 1883.
- ↑ a b c Thecacera pacifica (Bergh, 1884). [w:] World Register of Marine Species: MolluscaBase [on-line]. 2020. [dostęp 2021-01-05].
- ↑ a b c d e Norman Ali Bassam Ali Taher Mohammad Ahmad Mostafa Khalaf-Sakerfalke von Jaffa, Ola Mostafa Esmail Mostafa Khalaf. Presence of the Pikachu Nudibranch Sea Slug (Thecacera pacifica Bergh, 1883) in the Dibba Sea, Gulf of Oman, Arabian Sea, Indian Ocean. „Gazelle: The Palestinian Biological Bulletin”. 163, lipiec 2018. ISSN 0178-6288.
- ↑ W.B. Rudman: Thecacera pacifica Bergh, 1883. [w:] Sea Slug Forum [on-line]. Australian Museum, Sydney. [dostęp 2021-01-05].
- ↑ G. Rosenberg, F. Moretzsohn, E.F. García: Gastropoda (Mollusca) of the Gulf of Mexico. W: Gulf of Mexico–Origins, Waters, and Biota. D.L. Felder, D.K. Camp (red.). College Station, Texas: Texas A&M Press, 2009, s. 579–699.