Tianyige

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tianyige
Ilustracja
Główne wejście do biblioteki
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Ningbo

Data założenia

1561

Wielkość zbiorów

300 tys.

Rodzaje zbiorów

cymelia, rękopisy

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Tianyige”
Ziemia29°52′17,23″N 121°32′25,67″E/29,871453 121,540464
Strona internetowa

Tianyige (chiń. 天一阁, dosł. Pierwszy Pawilon pod Niebem[1]) − najstarsza prywatna biblioteka w Chinach. Znajduje się w prowincji Zhejiang niedaleko jeziora Ming Hu w mieście Ningbo. W jej zbiorach znajduje się 300,000 woluminów, z których 80,000 to cymelia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Muzeum i biblioteka Tianyige

Biblioteka została zbudowana w 1561 za czasów dynastii Ming. Jej założycielem był Fan Qin, urzędnik w służbie cesarza, który zarządzał w kilku miastach. Fan Qin kolekcjonował lokalne kroniki, akta dotyczące jinshi (wysocy urzędnicy cesarscy, mianowani po zdaniu egzaminu przeprowadzanego w obecności władcy) poszczególnych dynastii panujących. Istotną część kolekcji stanowiły książki podarowane przez przyjaciół i rękopisy. Dzięki jego staraniom, w chwili śmierci biblioteka liczyła 70 000 woluminów. Do naszych czasów dotrwało zaledwie 13 000 woluminów pochodzących z pierwotnych zbiorów[2].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Istnieje opowieść o Qian Xiuyun, siostrzenicy lokalnego urzędnika, która uwielbiała czytać, zapragnęła więc mieć dostęp do zbiorów Pawilonu Tianyi. W tym celu poślubiła mężczyznę z rodziny Fan Qin. Niestety właściciel wprowadził zasadę, według której kobiety nie mogły wchodzić do biblioteki i czytać tam książek. Prawdopodobnie Qian Xiuyun zmarła nie przeczytawszy ani jednej książki z biblioteki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. "天一" to często używane w języku chińskim określenie miejsc, służące do podkreślania ich wyjątkowości; słowo "阁" oznacza dowolnego rodzaju budowlę na terenie pałacu cesarskiego, a w przenośni – wyjątkowy budynek
  2. Taking a closer look at Chinese oldest library Tianyi Ge [online], Antara News, 26 listopada 2019 [dostęp 2021-01-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]