Tindowie
Tindowie, Tyndyjczycy, Tindałowie – niewielki rdzenny naród zamieszkujący kilka wsi w zachodnim Dagestanie, położone nieopodal rzeki Tindijskaja (dopływ rzeki Andijskoje Kojsu), m.in. w Tindi, Aknada, Angida, Eczera, Tissa[1] w rejonie cumadyńskim[2] (ze stolicą w mieście Agwali). Liczebność tej grupy trudno jest oszacować ze względu na fakt, że oficjalne statystyki utożsamiają ich z Awarami, więc według spisu ludności z 2010 roku miałoby ich być tylko 635 osób (w tym 617 zamieszkujących rejon cumadyński). Według różnych szacunków liczba ta jest jednak kilkanaście razy większa i sięgać może nawet 8,5-10 tysięcy (wg statystyk historycznych w 1866 r. było ich 2515, w 1886 r. – 3262, w 1916 r. – 3864, w 1926 r. – 3812, w 1939 r. – 5800 osób)[1]. Znaczący negatywny wpływ na liczebność i dobrobyt tej grupy etnicznej miało przymusowe przesiedlanie ich w 1944 do Czeczenii i ich powrotna migracja w rodzinne góry i regiony Dagestanu w 1957 r.[1] Niewielka liczba Tindów rozproszona jest po terytorium całej Rosji i krajów byłego ZSRR[a].
Tindowie tradycyjnie są wyznawcami islamu, sunnitami, używają języka tindyjskiego. W swoim języku nazywają siebie „idery” (идери), „idy” (иди) bądź „idary” (идари)[2][1].
Kultywują tradycje typowe dla górskich ludów Dagestanu. Zajmują się uprawą ziemi w systemie pól tarasowych[2][1]. Strój kobiet składa się z czarnej koszuli z tuniką, związaną długim (do 3 metrów) czerwonym paskiem, spodni i nakrycia głowy z czepcem i długim welonem,; zdobiony jest haftami, pierścieniami, monetami, łańcuchami na czole itp.[2]
Badania antropologiczne narodów Dagestanu, w tym Tindów (Tyndyjczyków), prowadzono w Rosji m.in. po II wojnie światowej[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Między innymi w spisie ludności Białorusi z 2009 wykazano dwie osoby, które identyfikują się z tą narodowością, choć deklarują, że na co dzień posługują się w domu językiem rosyjskim[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Ваньшин 2017 ↓.
- ↑ a b c d Большая российская энциклопедия 2019 ↓.
- ↑ Gazeta Ludowa 1947 ↓.
- ↑ Spis mieszkańców Republiki Białoruś w 2009 r.. 2010. s. tabl. 5.9 str.1. [dostęp 2019-07-16]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Пахом Ваньшин: Тиндинцы. Народ Дагестана. 2017. [dostęp 2019-07-16]. (ros.).
- ТИНДАЛЫ. [w:] Большая российская энциклопедия [on-line]. Ministerstwo Kultury Federacji Rosyjskiej. [dostęp 2019-07-16]. (ros.).
- Nieznane narodowi. Rosyjskie ekspedycje etnograficzne. „Gazeta Ludowa”. III (184), s. 2, 1947-07-07. NKW Polskiego Stronnictwa Ludowego. (pol.).