Przejdź do zawartości

Tojad dzióbaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tojad smukły)
Tojad dzióbaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

tojad

Gatunek

tojad dzióbaty

Nazwa systematyczna
Aconitum variegatum L.
Sp. pl. 1:532. 1753
Kwiat typowego podgatunku variegatum

Tojad dzióbaty, tojad pstry[3] (Aconitum variegatum L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Występuje w środkowej, południowej i wschodniej Europie oraz w Turcji[4]. W Polsce występuje głównie w Karpatach i Sudetach, poza nimi jeszcze na przedgórzu Sudetów, na Wyżynie Małopolskiej i Lubelskiej, na Pojezierzu Kaszubskim i Pobrzeżu Gdańskim[5]. Notowany był również z Wyżyny Śląskiej i z Roztocza[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Korzeń
Bulwiasty, o barwie czarnobrunatnej. Długie oraz silne korzenie umacniają w górach osypujące się zbocza.
Łodyga
Naga, wzniesiona i zwykle rozgałęziona, osiąga ok. 100 cm wysokości. Jest gruba, sztywna, naga i pusta w środku.
Liście
Ulistnienie skrętoległe. Liście duże, dłoniaste, głęboko podzielone na kilka odcinków, 5–7 sieczne, głęboko ząbkowane.
Kwiaty
Kwiatostan znajdujący się na górnej części łodygi składa się z grona bądź kilku gron o fioletowo-granatowej barwie (wyjątkowo zdarzają się białe kwiaty lub pstre). Kwiaty grzbieciste, o opadającym okwiecie, do 5 cm długości i do 2 cm szerokości. Posiadają wąskopłatkowe podkwiatki. Hełm kwiatów ma owłosione brzegi, jest otwarty, wydłużony i pochylony do przodu, a nad samym dzióbkiem jest silnie wklęsły[5]. Wewnątrz znajdują się miodniki o zgrubiałej i odgiętej do tyłu ostrodze. Nitki pręcików są nagie.
Owoc
Mieszek zawierający liczne drobne nasiona. Mają one gładkie ściany oraz oskrzydlone krawędzie.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Gatunek charakterystyczny dla zespołu Arunco-Doronicetum austriaci[7]. Występuje w zespołach ziołorośli i w lasach, szczególnie nad potokami, na obrzeżach lasów, na polanach, upłazach i ustalonych piargach. Kwitnie od czerwca do września, zapylany jest przez trzmiele[5]. Owoce dojrzewają od września i stopniowo rozsiewają się. Wszystkie części rośliny są silnie trujące.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek ten objęty jest prawną ochroną gatunkową. W latach 1957–2014 znajdował się pod ochroną ścisłą, od 2014 roku podlega ochronie częściowej[8][9]. Znaczna część jego stanowisk jest chroniona w parkach narodowych i rezerwatach, zagrożone są tylko niektóre stanowiska nadrzeczne wskutek regulacji rzek i potoków. Sporadycznie bywa też niszczony przez zrywanie lub przesadzanie do ogródków[5].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek o dużej zmienności. W Polsce występuje tylko podgatunek typowy Aconitum variegatum subsp. variegatum[5]. Tworzy mieszańce z tojadem mocnym (tojad Berdaua A. ×berdaui), t. wiechowatym (tojad kosmatoowockowy A. ×hebegynum DC.) oraz t. wschodniokarpackim (tojad Pawłowskiego A. ×pawlowskii Mitka & Starm.)[5][10].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na żyznych i wilgotnych glebach w lekkim półcieniu. Roślina nie wymaga zabezpieczenia na zimę – w warunkach środkowoweuropejskich jest w pełni mrozoodporna[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland - a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002, s. 23. ISBN 83-85444-83-1.
  4. Aconitum variegatum L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. [dostęp 2010-02-05].
  5. a b c d e f Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
  6. Wiesław Lipiec: Stanowisko tojadu dzióbatego Aconitum variegatum w Roztoczańskim Parku Narodowym [w:] "Chrońmy przyrodę ojczystą" R. XLII (1986), nr 5 (wrzesień-październik), s. 51-54
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 lutego 1957 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1957 r. nr 15, poz. 78).
  9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
  10. Józef Mitka: Polskie tojady (Aconitum). Ogród Botaniczny UJ. [dostęp 2014-11-13].
  11. Paweł Romanowski: Tojad dzióbaty - tojad pstry. 2013. [dostęp 2013-11-20]. (pol.).