Torula herbarum
_Link_495755.jpg) Zarodniki | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Torula herbarum |
| Nazwa systematyczna | |
| Torula herbarum (Pers.) Link Mag. Gesell. naturf. Freunde, Berlin 3(1-2): 19 (1809) | |
Torula herbarum (Pers.) Link – gatunek mikroskopijnych grzybów zaliczany do klasy Dothideomycetes[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Torula, Torulaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Monilia herbarum. W 1809 r. Johann Heinrich Friedrich Link przeniósł go do rodzaju Torula[1][1]. Synonimy[2]:
- Monilia herbarum Pers. 1801
- Torula herbarum f. quaternella Sacc. 1913
- Torula monilis Pers. 1795
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Na podłożu Descr MFC-1391 kolonie początkowo mniej lub bardziej punktowe, później zlewające się, aksamitne, czarne[3]. Po 2 tygodniach hodowli w temperaturze 25 °C kolonie pokrywają całą szalkę Petriego. Są płaskie, gładkie i równomiernie rozmieszczone, z umiarkowanie rozrośniętą grzybnią powietrzną i wyraźnym brzegiem. Rewers oliwkowoszary[4]. Grzybnia wegetatywna złożona z delikatne rozgałęzionych łańcuchów o długości do 200 µm. Konidia powstają na ich końcu lub z boku i składają się z brązowych, napęczniałych komórek o zaokrąglonych po obu stronach końcach ze zwężeniami na septach. Liczba sept zwykle 2–3, rzadko 1 lub 4, powierzchnia kolczasta, brązowa, długość 9–26 µm i grubość 5–7,5 µm[3]. Komórka wierzchołkowa jest zwykle jaśniej zabarwiona niż komórki dolne i po osiągnięciu dojrzałości ma tendencję do zapadania się do wewnątrz, tworząc charakterystyczną strukturę zwaną „komórką koronową (koroną)”. Łańcuchy łatwo się rozpadają. Mogą mieć wzór zygzakowaty, w którym jedna gałąź jest bardziej dominująca (wzrost sympodialny)[4].
T. herbarum rośnie w temperaturach 24–28 °C. Wzrost nie występuje poniżej –5 °C i powyżej 37 °C[5].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek kosmopolityczny, występujący na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[6]. Grzyb saprotroficzny rozwijający się na szczątkach roślinnych, drzewnych i glebie, często na martwych łodygach roślin zielnych lub w nich. Powoduje zgniliznę[7]. Jest kolonizatorem wtórnym, co oznacza, że zazwyczaj rozwija się tylko na powierzchni już poddanej kolonizacji przez inne grzyby[8].
Własności lecznicze[edytuj | edytuj kod]
Torula herbarum wytwarza kilka metabolitów wtórnych, takich jak herbaryna, dehydroherbaryna, O-metyloherbaryna. Dehydroherbaryna i herbaryna wykazują słabe działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwamebowe wobec Entamoeba histolytica. Dehydroherbaryna wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze i fitotoksyczne i ma działanie przeciwwirusowe przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu A[9]. Działa przeciwdrobnoustrojowo na wiele gatunków bakterii, w tym Staphylococcus aureus i Escherichia coli. Herbaryna nie wykazywała tak silnych właściwości przeciwdrobnoustrojowych[10]. Kiedy te dwie substancje chemiczne zbadano pod kątem cytotoksyczności, wykazały zmniejszony wpływ na normalną linię komórkową, ale większy wpływ na komórki raka piersi[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-03] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-03] (ang.).
- ↑ a b T. Matsushima, Icones Microfungorum a Matsushima Lectorum, 1975, s. 1–209 [dostęp 2024-02-03] (ang.).
- ↑ a b Pedro W. Crous i inni, The Genera of Fungi – fixing the application of the type species of generic names – G 2: Allantophomopsis, Latorua, Macrodiplodiopsis, Macrohilum, Milospium, Protostegia, Pyricularia, Robillarda, Rotula, Septoriella, Torula, and Wojnowicia, „IMA Fungus”, 6 (1), 2015, s. 163–198, DOI: 10.5598/imafungus.2015.06.01.11, PMID: 2620342, PMCID: PMC4500082.
- ↑ M.V. Kadkol, K.S. Gopalkrishnan, N. Narasimhachari, Isolation and Characterization of Naphthaquinone Pigments from Torula Herbarum (Pers.). Herbarin and Dehydroherbarin, „The Journal of Antibiotics”, 24 (4), 2003, s. 245–248, DOI: 10.7164/antibiotics.24.245, PMID: 5572751 [dostęp 2024-02-03].
- ↑ Występowanie Torula herbarum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-03] (ang.).
- ↑ E.V. Bogomolova, D.W. Minter, Torula herbarum. Descriptions of Fungi and Bacteria, „CABI Descriptions of Fungi and Bacteria”, 159, 2003 [dostęp 2024-02-03].
- ↑ H.J. Hudson, Fungal biology, Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 74, ISBN 978-0521427739.
- ↑ Richard J. Cole, Milbra A. Schweikert, Handbook of Secondary Fungal Metabolites – Volume 1, Academic Press, 2003, s. 839–843, ISBN 978-0-12-179461-3.
- ↑ a b M.E. Osman i inni, Production of Herbarin and Dehydroherbarin by Endophytic Chaetosphaeronema sp. (KY321184) isolated from Nepeta septemcrenata and Evaluation of their Bioactivities, „South African Journal of Botany”, 117, 2018, s. 174–183, DOI: 10.1016/j.sajb.2018.05.018.