Transaction Language 1
Ten artykuł od 2020-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
TL1 (ang. Transaction Language 1, pol. Język transakcyjny 1) – używany w telekomunikacji protokół zarządzania, nie jest już rozwijany (jest protokołem typu „legacy”). Jest niezależnym od producenta i od technologii językiem MML (Man-Machine Language), i znajduje szerokie zastosowanie w zarządzaniu sieciami optycznymi (SONET) oraz infrastrukturą szerokopasmowego dostępu do sieci w Ameryce Północnej. Jest zdefiniowany w GR-831 przez Bellcore (obecnie Telcordia Technologies).
Historia[edytuj | edytuj kod]
TL1 został stworzony w Bellcore w roku 1984, jako standard komunikacji człowiek-maszyna, z przeznaczeniem do zarządzania elementami sieci dla Regional Bell Operating Companies (RBOC). Bazuje na standardach języków człowiek-maszyna serii Z.300. TL1 został napisany jako standardowy protokół zrozumiały zarówno dla maszyn, jak i człowieka, by zastąpić różne protokoły oparte na kodowaniu ASCII używane przez producentów elementów sieciowych. Jest rozbudowywalny, zatem można włączać w niego komendy właściwe dla urządzeń konkretnej firmy.
Systemy OSS Telcordia, takie jak NMA (Network Monitoring and Analysis), używają TL1 jako protokołu zarządzania elementami EMS – Element management system. To sprawiło, że producenci elementów sieciowych implementowali TL1 w swych urządzeniach.
Charakterystyka języka TL1[edytuj | edytuj kod]
Komunikaty TL1[edytuj | edytuj kod]
Język TL1 składa się z zestawu komunikatów. Są 4 rodzaje komunikatów:
- Komunikat wejścia – wysyłany przez użytkownika, bądź OSS,
- Komunikat wyjścia/odpowiedź – komunikat elementu sieciowego, wysyłany w odpowiedzi na wiadomość wejściową,
- Potwierdzenie – potwierdza otrzymanie komunikatu wejściowego TL1 i jest wysyłane, jeśli odpowiedź będzie opóźniona bardziej, niż o 2 sekundy,
- Komunikat autonomiczny – zazwyczaj alarm lub zdarzenie, przesyłane jako wiadomość asynchroniczna przez element sieci.
Struktura komunikatu TL1[edytuj | edytuj kod]
Komunikaty TL1 stosują ścisłą strukturę, z którą wszystkie muszą być zgodne, jednak zestaw komend jest rozszerzalny, czyli istnieje możliwość dodawania nowych komend przez producentów.
Oto niektóre ze składników komunikatów:
- Target identifier (TID) – identyfikator celu i Source identifier (SID) – identyfikator źródła; TID/SID to jednoznaczne nazwy każdego z elementów sieciowych. TID oznacza element sieciowy, do którego ma być przekazany komunikat, zaś SID oznacza źródło komunikatu autonomicznego.
- Access identifier (AID) – identyfikator dostępu oznacza jednostkę wewnątrz elementu sieciowego.
- Correlation tag (CTAG) – tag korelacji i Autonomous correlation tag (ATAG) – autonomiczny tag korelacji; są numerami używanymi do korelowania komunikatów
Komunikat wejściowy TL1[edytuj | edytuj kod]
Przykład:
ENT-USER-SECU:MyNE:sridev:10::password;
Struktura:
Kod komendy | Staging block | Payload block | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Verb | parametr1 | parametr2 | TID | AID | CTAG | Blok ogólny | Blok danych |
ENT | USER | SECU | MyNE | sridev | 10 | password |
Komunikat wyjściowy TL1[edytuj | edytuj kod]
Przykład:
MyNE 04-08-14 09:12:04 M 101 COMPLD "UID=sridev:CID=CRAFT,UAP=1:" ;
Struktura:
Nagłówek odpowiedzi | Id odpowiedzi | Blok odpowiedzi | Terminatory | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
SID | Data | Czas | M | CTAG | Completion code | ||
MyNE | 04-08-14 | 09:12:04 | M | 101 | COMPLD | "UID=sridev:CID=CRAFT,UAP=1:" | ; |
Potwierdzenie TL1[edytuj | edytuj kod]
Przykład:
OK 101 - >
Struktura:
Kod Potwierdzenia | CTAG | Terminator |
OK | 101 | > |
Komunikat autonomiczny TL1[edytuj | edytuj kod]
Przykład:
MyNE 04-08-14 09:12:04 A 1 REPT EVT SESSION "root:NO," ;
Struktura:
Nagłówek Auto | ID Auto | Blok Auto | Terminatory | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
SID | Data | Czas | Kod Alarmu | ATAG | Verb | ||
MyNE | 04-08-14 | 09:12:04 | A | 101 | REPT EVT SESSION |