Trasa Piastowska
Trasa Piastowska – niezrealizowany projekt dwujezdniowej arterii, która miała stanowić wschodnie połączenie południowych i północnych części Poznania, powstały w latach 70. XX wieku[1].
Arteria miała umożliwić szybki przejazd na osi północ-południe, łącząc ulicę Szelągowską na północy z ul. Alfreda Bema (obecnie Droga Dębińska) na południu. Przebiegać miała wzdłuż Warty u stóp Grobli, Garbar, Chwaliszewa i Szeląga, oddzielając te części Osiedla Stare Miasto od rzeki. Trasa Piastowska miała przecinać Trasę Solną na wysokości Chwaliszewa. Obie drogi miały się krzyżować w formie węzła drogowego[2][3]. Według deklaracji twórców przebieg trasy uwzględniać miał wymogi konserwatorskie dla tego terenu, co z perspektywy czasu wydaje się wątpliwe[1].
Podobnie jak Trasa Piekary nigdy nie została zrealizowana.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Centrum III - koncepcja niezrealizowana
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tadeusz Gałecki, Plany miasta bez tajemnic, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1983, s.11, ISSN 0137-3552
- ↑ Kiedy Wartostrada była drogą szybkiego ruchu... - Plan na Poznań #1, „Czas na Poznań!”, 12 listopada 2018 [dostęp 2018-11-26] (pol.).
- ↑ Grażyna Kodym-Kozaczko, Warta w planach zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania, „Kronika Miasta Poznania” (1/2014), ISSN 0137-3552.