Trasa Piekary
Trasa Piekary (średnica centralna P–P[1]) – niezrealizowany projekt dwujezdniowej arterii, która miała przeciąć śródmieście Poznania na osi północ-południe.
Trasa została zaprojektowana jako element szczegółowego planu śródmieścia Poznania (skala 1:2000), jaki opracowano w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w latach 1961-1962 (w rekordowym czasie siedmiu miesięcy). Kierownikiem zespołu projektantów była Lidia Wejchert, a współpracowali z nią Hubert Bureta i Zofia Róg-Mazurek. W planie przedstawiono w rewolucyjny sposób przebudowę centrum Poznania (około 400 ha terenów w sercu miasta). Jednym z kluczowych elementów układu komunikacyjnego miała być Trasa Piekary.
Arteria ta zaczynać się miała na północy od wielopoziomowego węzła w rejonie obecnego skrzyżowania ulic Przepadek, Alei Niepodległości i Tadeusza Kutrzeby, a także nieistniejącej arterii w kierunku wschodnim do wielopoziomowego ronda na Zawadach (nieco na północ od Ronda Śródka). Postępując na południe Trasa Piekary rozcięłaby Wzgórze Świętego Wojciecha[1] (pomiędzy kościołami) i osiągnęła północny skraj Alei Marcinkowskiego (tu miało powstać rondo). Następnie wchłonęłaby Aleje Marcinkowskiego i pobiegła dalej na południe do ronda przy kościele św. Marcina, a następnie Piekarami, przez park Dąbrowskiego i browar Huggerów (obecnie Stary Browar) do wielopoziomowego skrzyżowania z ul. Królowej Jadwigi. Byłby to południowy kraniec trasy, a jej przedłużeniem byłaby szeroka arteria w kierunku Wildy. Na zachód od krańca południowego, w ciągu ul. Królowej Jadwigi miałoby powstać kolejne gigantyczne rondo (6 ulic) przy starym dworcu PKS, Izbie Rzemieślniczej i Domu Żołnierza. Jednym z elementów trasy miała być linia tramwajowa[a][2][3]. Sama projektantka przyznała po latach, że realizacja Trasy Piekary przyniosłaby ogromne szkody przestrzenne dla miasta[4].
Plan realizacji Trasy Piekary był rozważany już przed II wojną światową[5] w kilku wariantach urbanistycznych. Mimo że trasa nigdy nie powstała, to jednak jej projekt pozostawił piętno na wyglądzie części śródmieścia Poznania – wyburzono m.in. wschodnią pierzeję ulicy Piekary[5][6] i kilka innych budynków, np. dworek Mycielskich. Jeszcze w latach 80. XX wieku próbowano częściowo powrócić do tematu, lansując budowę trasy tramwajowej przez Piekary (od Alei Marcinkowskiego do Górnej Wildy). W 1990 opracowywano jeszcze projekt techniczny tego przedsięwzięcia[7]. Wszystkie te koncepcje ostatecznie zarzucono, a przypieczętowała to budowa Galerii MM, będąca powrotem do pierwotnego zarysu tkanki urbanistycznej tej części miasta[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Centrum III - koncepcja powiązana
- Trasa Piastowska – inna niezrealizowana koncepcja o podobnej skali
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Linia miała być skrótem dla objazdu (powstałego po wycofaniu tramwajów z ul. Półwiejskiej) ulicami Walki Młodych (Podgórna), Strzelecka, Marchlewskiego (Królowej Jadwigi) łączącym Centrum z Wildą. Po wybudowaniu Trasy Piekary ruch tramwajowy w ul. Strzeleckiej miał zostać zlikwidowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Witold Maisel: Ewolucja planów urbanistycznych Poznania w latach 1945-1957 w: Kronika Miasta Poznania 3/1958 s. 22
- ↑ Sprawozdania w: Kronika Miasta Poznania 4/1973 s. 132, 133
- ↑ Witold Maisel: Ewolucja planów urbanistycznych Poznania w latach 1945-1957 w: Kronika Miasta Poznania 3/1958 s. 25
- ↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 189-190, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
- ↑ a b Jan Wojcieszak: Tramwaje elektryczne w Poznaniu w: Kronika Miasta Poznania 4/1998 s. 240
- ↑ Witold Maisel: Ewolucja planów urbanistycznych Poznania w latach 1945-1957 w: Kronika Miasta Poznania 3/1958 s. 24
- ↑ IX Sesja Miejskiej Rady Narodowej, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1990, s.151, ISSN 0137-3552
- ↑ Poznańska Wiki