Trzciniak popielaty
| Acrocephalus aequinoctialis[1] | |||
| (Latham, 1790) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
trzciniak popielaty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 występuje przez cały rok wymarł | |||
Trzciniak popielaty[4] (Acrocephalus aequinoctialis) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae). Endemit Kiribati. Zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dwa podgatunki A. aequinoctialis[2][5][6]:
- Acrocephalus aequinoctialis aequinoctialis – Kiritimati.
- Acrocephalus aequinoctialis pistor – Teraina i Tabuaeran.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten występuje endemicznie na dwóch atolach należących do Republiki Kiribati: Kiritimati i Terainie. Do roku 1972 zamieszkiwał również Tabuaeran, lecz został tam doszczętnie wytępiony.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała ok. 15 cm, masa ok. 19 g. Umaszczenie w przeważającej mierze szare, z białymi końcówkami piór. Brak widocznego dymorfizmu płciowego, osobniki juwenilne są nieco jaśniejsze od dorosłych. Podgatunek A. a. pistor jest większy od nominatywnego.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
Zasiedla otwarte przestrzenie porośnięte drzewem Heliotropium foertherianum (4–6 metrów wysokości) z domieszką gęstych zarośli i palm kokosowych.
- Lęgi
Sezon lęgowy trwa od lutego do lipca. Samica składa od 2 do 4 jaj w gnieździe umieszczonym tuż pod koroną drzewa Heliotropium foertherianum.
- Pożywienie
Trzciniak popielaty żywi się głównie owadami (muchami, ważkami) oraz niewielkimi jaszczurkami.
- Zachowanie
Większość czasu spędza żerując na ziemi bądź w niskich partiach drzew i krzewów. Jest gatunkiem osiadłym.
Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na niewielką powierzchnię areału lęgowego (dwie wyspy mają łącznie 336 km²), trzciniak popielaty od 2009 roku uznawany jest przez IUCN za gatunek zagrożony (EN, Endangered). Badania sugerują, że jedna para zajmuje terytorium o wielkości od 1,8 do 2,3 ha. Biorąc pod uwagę fakt, że gatunek nie występuje na znaczących obszarach na obu wyspach oraz występuje rzadziej na obszarach z dużą ilością naturalnych wrogów, populację trzciniaka popielatego szacuje się na 2500–9999 dorosłych osobników.
Głównym zagrożeniem dla trzciniaków popielatych są introdukowane na wyspy szczury i koty oraz wypalanie terenów pod uprawę palm kokosowych powodujące degradację środowiska naturalnego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Acrocephalus aequinoctialis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Kiritimati Reed-warbler (Acrocephalus aequinoctialis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-18)]. (ang.).
- ↑ Acrocephalus aequinoctialis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) - trzciniaki - Brush, reed and swamp warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-11].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bushtits, leaf warblers, reed warblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-11]. (ang.).
- ↑ Trzciniak popielaty (Acrocephalus aequinoctialis). Avibase. [dostęp 2021-03-11]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Species factsheet: Acrocephalus aequinoctialis. BirdLife International. [dostęp 2021-03-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i krótki filmik. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).