Tudor Vladimirescu (1854)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tudor Vladimirescu
Ilustracja
Statek Sarmisegetuza przed 1924 rokiem
Bandera

 Rumunia

Port macierzysty

Gałacz

Armator

Compania de Navigatie Fluviala Româna Navrom S.A.

Operator

Compania de Navigatie Fluviala Româna Navrom S.A.

Dane podstawowe
Materiał

żelazo

Historia
Data wodowania

1854

Data oddania do eksploatacji

1854-

Dane techniczne
Długość całkowita (L)

59,43 m

Szerokość (B)

7,64 m

Zanurzenie (D)

1,46 m

Napęd mechaniczny
Silnik

parowy

Moc silnika

500 KM

Liczba śrub napędowych

2 koła łopatkowe

P/S Tudor Vladimirescu – prawdopodobnie najstarszy wciąż pływający parowiec bocznokołowy na świecie, zwodowany w 1854 roku jako holownik „Croatia”; następnie nosił nazwy „Sarmisegetuza” i „Grigore Manu”.

„Croatię” i bliźniaczą „Pannonię” zbudowała w 1854 roku stocznia w Óbudzie. W chwili wodowania statek miał 59,43 m długości, 7,64 m szerokości (14,63 z kołami łopatkowymi) i 2,89 m wysokości; z ładunkiem 70 ton węgla zanurzał się na 1,46 m. Kadłub wykonany był z żelaza, pokład pokryty był drewnem, z którego także zbudowane były ochrony kół łopatkowych, nadbudówka i nadburcia. Nad pokładem znajdowały się kabina kapitańska, kuchnia i spiżarnia; pod pokładem, na dziobie – kabiny oficerskie, a na rufie – kabiny załogi, wyposażone w bulaje w burtach[1].

Statek napędzany był dwucylindrową maszyną parową, do której pary, pod ciśnieniem 6 kG/cm², dostarczały dwa cylindryczne kotły, każdy z własnym kominem. Pierwotnie zbudowana przez przedsiębiorstwo Escher, Wyss & Cie.(inne języki) z Zurychu jako prosta maszyna kondensacyjna, w 1867 roku została przebudowana w stoczni w Óbudzie na maszynę podwójnego rozprężania. Silnik osiągał moc 500 KM i napędzał dwa koła łopatkowe, początkowo wyposażone w 16 łopat drewnianych, a po przebudowie w 10 łyżkowatych łopat metalowych[1].

Statek był pierwotnie holownikiem przedsiębiorstwa Erste Donau-Dampfschiffahrts-Gesellschaft(inne języki) (DDSG); wszedł do służby w 1854 roku jako „Croatia”; po I wojnie światowej rumuńskie przedsiębiorstwo żeglugowe Navigatia Fluviala Romana (NFR), dążąc do odtworzenia wojennych strat, przejęło holownik w 1919 roku i przebudowało w stoczni w Turnu Severin na statek pasażerski, ochrzczony „Sarmisegetuza”. Statek następnie pływał na Dunaju na linii Braiła-Gałacz-Tulcza-Sulina i Turnu Severin-Calafat-Giurgiu-Oltenița-Tutrakan. Cztery lata później, w 1923 roku, został przemianowany na „Grigore Manu”[2]. Statek był wystarczająco luksusowy, by wycieczki nim odbywała rodzina królewska Rumunii: królowie Ferdynand, Michał i Karol oraz królowa Maria[3].

W czasie II wojny światowej statek pływał na linii Turnu Severin-Calafat[2]. Służył też do przewozu rannych z Odessy do Gałacza[3]; po wojnie został przemianowany na „Tudor Vladimirescu”, na cześć powstańca z 1821 roku. W 1954 roku został przebudowany, otrzymując zupełnie nową nadbudówkę (z pierwotnej jednostki pozostał kadłub i silnik). Kolejny remont przeszedł w 1993 roku[2], po czym służył jako pływająca restauracja, ale w 1996 roku został porzucony[3]. W latach 2000–2002 był przygotowywany do remontu w Galati Damen Shipyard, ale brak funduszy spowodował przerwę; prace podjęto w jesieni 2002 roku i zakończono w sierpniu 2003 roku w stoczniach w Gałaczu i Braili[2]. Ponownie wyremontowany w 2010 roku[4]. Wielokrotne remonty spowodowały, że statek utracił w znacznym stopniu swój zabytkowy charakter[3].

„Tudor Vladimirescu” jest statkiem flagowym swego armatora Compania de Navigatie Fluviala Româna Navrom S.A.[4] Służy głównie do oficjalnych przyjęć[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Béla Gonda: Die ungarische Schiffahrt. Budapeszt: Techisch-literarische und Druckerei-Unternehmung, 1899, s. 154.
  2. a b c d e Hans van der Ster: Tudor Vladimirescu. Towingline.com, 2009-07-15. [dostęp 2018-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-22)]. (ang.).
  3. a b c d Sorin Titei: Cea mai veche navă cu zbaturi din lume aflată în funcțiune, Tudor Vladimirescu, a devenit vas de protocol al PSD. Initiativa pentru o Justiție Curată, 2017-06-22. [dostęp 2018-02-16]. (rum.).
  4. a b Navrom Business Center S.R.L.. Navrom, 2016. [dostęp 2018-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-19)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]