Turzyca nibyciborowata
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
![]() Pokrój | ||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | jednoliścienne | |
Rząd | wiechlinowce | |
Rodzina | ciborowate | |
Rodzaj | turzyca | |
Gatunek | turzyca nibyciborowata | |
Nazwa systematyczna | ||
Carex pseudocyperus L. 1753 |
Turzyca nibyciborowata, t. ciborowata (Carex pseudocyperus L.) - gatunek byliny należący do rodziny ciborowatych. W Polsce dość pospolity gatunek rodzimy.
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Bylina tworząca zwarte kępy.
- Łodyga
- Ostro trójkancista o wysokości (30)40-100 cm.
- Liście
- Wąskie, szerokości (5)9-13(15) mm, dłuższe od łodygi, płaskie, brzegiem szorstkawe, nagie, jasnozielone. Pochwy liściowe o brunatnym zabarwieniu, sieciowato unerwione.
- Kwiaty
- Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany - kłosy. Kłos szczytowy męski zwisający na krótkiej szypułce, długi na 2-3 cm o wąskocylindrycznym kształcie, rdzawoczerwony. Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Pod kłosem męskim od trzech do sześciu kłosów żeńskich, długości 2-6(10) cm, szerokości 8-12 mm, zwisających na szypułkach spośród których utrzymująca najniższy kłos jest najdłuższa. Kwiaty żeński z jednym słupkiem o trzech znamionach wychylającymi się z pęcherzyka. Przysadki lancetowate z szydełkowatym wyrostkiem, o jajowatej, biało obrzeżonej podstawie, górą brzegiem piłowane, nieznacznie krótsze od pęcherzyka: długości 4-7 mm. Podsadki liściowate, dłuższe od kwiatostanu.
- Owoce
- Brązowy, trójkanciasty, jajowaty orzeszek, długości 2 mm i szerokości 1 mm, ukryty w pęcherzyku. Pęcherzyki podłużnie lancetowate, żeberkowate, długości 5-6 mm, silnie odstające, barwy jasno bądź żółtozielonej, połyskujące, zwężają się w długi dzióbek z dwoma ostrokrawędzistymi, odchylonymi ząbkami.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Rozwój
- Bylina, wiatropylna, hydrofit, hemikryptofit. W Polsce kwitnie w maju i czerwcu, niekiedy w lipcu.
- Siedlisko
- Zasiedla wilgotne siedliska mezo- i eutroficzne, o glebach mineralno-organicznych i torfowych. Występuje głównie na brzegach zbiorników wodnych i rowów oraz torfowiskach.
- Fitocenozy
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion oraz zespołu zespołu (Ass.) pła szalejowego (Cicuto-Caricetum pseudocyperi)[2].
- Genetyka
- Somatyczna liczba chromosomów 2n = 66[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-14].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
- Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-00129-1.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.