Typ Herbrand (tramwaje w Oberhausen)

Herbrand

Wagon nr 25 w zajezdni MVG
Dane ogólne
Kraj produkcji	Cesarstwo Niemieckie
Producent	Herbrand (nadwozie) Weyer (podwozie) S&H (wyposażenie el.)
Miejsce produkcji	Kolonia
Lata produkcji	1899–1900
Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	7700 mm
Szerokość	1950 mm
Wysokość	3300 mm
Rozstaw wózków	1000 mm
Rozstaw osi w wózkach	2000 mm
Moc silników	2 × 22 kW
Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	18
Wysokość podłogi	890 mm

Herbrand – seria 18 wagonów tramwajowych eksploatowanych dawniej przez sieć tramwajową w Oberhausen. Te wąskotorowe wagony wytwarzano od 1899 r. w zakładach Herbrand.

Historia

Wagony silnikowe drugiej serii dostarczano do miasta od 1899 r. W stosunku do egzemplarzy z pierwszej serii wydłużono nadwozie o 30 cm. 18 miejsc siedzących wewnątrz tramwajów rozmieszczono w układzie 2+1. Tramwaje charakteryzowały się półotwartymi platformami wejściowymi; przednia oraz tylna ściana nadwozia były przeszklone i zapewniały motorniczemu ochronę przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, natomiast wejścia były nieosłonięte i zabezpieczone jedynie łańcuchami. Do wnętrza prowadziły dwa wejścia usytuowane na końcach zarówno lewej, jak i prawej strony nadwozia. Przed I wojną światową dokonano pierwszej modernizacji tramwajów, w trakcie której zaślepiono wejścia położone na końcu wagonu. Spowodowało to wydłużenie czasu potrzebnego na wymianę pasażerów w trakcie postojów na przystankach.

Pod koniec lat 20. XX wieku wykonano kolejny remont wagonów: platformy wejściowe całkowicie zabudowano poprzez wstawienie drzwi, przywrócono także zlikwidowane wcześniej wejścia z tyłu wagonu. Powiększono drzwi oddzielające platformy wejściowe od przedziału pasażerskiego. Ponadto wagony otrzymały dachowe świetliki pozwalające na lepszą wentylację wnętrza. Zewnętrzne wymiary wagonu uległy niewielkim zmianom.

W latach 30. XX wieku systematycznie wycofywano z ruchu kolejne wagony. Tramwaje nr 14, 18, 28 i 29 przebudowano w 1934 r. na doczepy poprzez usunięcie wyposażenia elektrycznego; po przebudowie nadano im numery taborowe 211–214. Wagony o numerach 15, 16 i 27 przekazano w 1936 r. dla sieci tramwajowej w Elblągu. Z pozostałych 11 wagonów tramwaje nr 17 i 19 uległy zniszczeniu w czasie II wojny światowej. W latach 50. XX wieku pięć egzemplarzy wykorzystywano jako wagony techniczne. Wszystkie oprócz wagonu nr 152 (ex 25) zakończyły służbę do połowy lat 60. XX wieku.

Zabytkowy wagon nr 25

Rok przed likwidacją tramwajów w Oberhausen, w 1968 r. wagonowi technicznemu nr 152 przywrócony został wygląd z 1928 r. i numer 25. Z okazji przejazdu pożegnalnego 13 sierpnia 1968 r. firma Stadtwerke Oberhausen (STOAG) wyposażyła wagon w wypożyczony z Amsterdamu lirowy odbierak prądu.

W 1969 r. STOAG przekazało wagon dla muzeum tramwajów w Hanowerze, gdzie stacjonował on przez następne 30 lat. W 1997 r. tramwaj przez krótki czas należał do sieci tramwajowej w Nordhausen, zanim 10 września tego samego roku powrócił do Oberhausen. Po przeprowadzonym remoncie tramwaj wyruszył na trasę 31 grudnia 1999 r.

Tramwaj służy obecnie przedsiębiorstwu STOAG jako wagon muzealny i jest wg danych tejże firmy najstarszym wagonem tramwajowym w Niemczech, który dopuszczony jest do ruchu.

Dostawy

Państwo	Miasto	Lata dostaw	Liczba	Numery taborowe
Cesarstwo Niemieckie	Oberhausen	1899–1900	18	14–31
Łączna liczba:			18