Tętnica podstawna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tętnica podstawna
basilar artery
arteria basilaris
Ilustracja
Tętnica podstawna jako element koła tętniczego Willisa (w centrum).

Tętnica podstawna (łac. arteria basilaris) – w anatomii człowieka pojedyncza tętnica powstająca z połączenia obu tętnic kręgowych. Biegnie w bruździe podstawnej mostu, na swoim przebiegu oddając liczne drobne gałęzie, a następnie w dole międzykonarowym dzieli się na tętnice tylne mózgu. Jej gałęzie unaczyniają m.in. płaty potyliczne i skroniowe mózgu, most, móżdżek oraz ucho wewnętrzne. Rozgałęzienie końcowe tętnicy podstawnej jest elementem koła tętniczego mózgu.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Nieparzystą tętnicę podstawną tworzą obie tętnice kręgowe łącząc się na stoku kości potylicznej. Tętnica biegnie ku górze, pośrodkowo[1] w bruździe podstawnej mostu, ku jego górnemu brzegowi, gdzie dzieli się na gałęzie końcowe - tętnice tylne mózgu. Jej długość odpowiada wymiarowi powierzchni brzusznej mostu w płaszczyźnie pośrodkowej.

Gałęzie[edytuj | edytuj kod]

Tętnica podstawna oddaje na przebiegu:

 Osobny artykuł: Koło tętnicze mózgu.

Odmiany[edytuj | edytuj kod]

Rozdwojenie tętnicy podstawnej na krótkim odcinku nazywane jest "wyspą naczyniową". Występuje rzadko.

Dodatkowe ryciny[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tylko u 15-25% osób; z wiekiem wygina się bocznie od płaszczyzny pośrodkowej.
  2. Synonim: tętnica słuchowa wewnętrzna (łac. arteria auditiva interna).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Pod redakcją Wiesława Łasińskiego. Przerobili i uzupełnili: Stanisław Hiller, Wiesław Łasiński, Michał Reicher, Stanisław Zawistowski, Zofia Zegarska. Wyd. VII (IV). T. III (Układ naczyniowy.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 216-9. ISBN 83-200-2171-5. (pol.).
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Pod redakcją Wiesława Łasińskiego. Napisali: Józef Markowski, Olgierd Narkiewicz. Współautorzy: Stanisław Hiller, Janina Hurynowicz, Michał Reicher. Przerobili i uzupełnili: Wiesław Łasiński, Olgierd Narkiewicz, Zofia Zegarska. Wyd. III (IV). T. IV (Układ nerwowy ośrodkowy.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 402-3, 405-9. ISBN 83-200-2111-1. (pol.).