U-101 (1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-101
Historia
Stocznia

Germania

Położenie stępki

31 marca 1939

Wodowanie

13 stycznia 1940

 Kriegsmarine
Wejście do służby

11 marca 1940

Los okrętu

zatopiony przez załogę 3 maja 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

na powierzchni 753 t
w zanurzeniu 857 t

Długość

66,5 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

4,74 m

Napęd
na powierzchni 2800 KM
w zanurzeniu 750 KM
Prędkość

na powierzchni 17,8 w.
w zanurzeniu 8 w.

Zasięg

na powierzchni 9700 Mm (10 w.)
w zanurzeniu 70 Mm (4 w.)

Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14)
lub 33 min TMB lub 22 min TMA, działo 88 mm
działko 20 mm
Załoga

44

U-101 – niemiecki okręt podwodny typu VII B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1940 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamówienie na kolejny okręt podwodny typu VII B zostało złożone w stoczni Germaniawerft w Kilonii 15 grudnia 1937. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 31 marca 1939 roku. Wodowanie nastąpiło 13 stycznia 1940, wejście do służby 11 marca 1940 roku.

Po wejściu do służby wszedł w skład 7. Flotylli okrętów podwodnych, w ramach której stacjonował w Kilonii i Saint-Nazaire. Przez pierwsze miesiące służby wykorzystywany do treningu nowej załogi. 3 września 1940 roku U-101 poszukujący konwoju SC-2 był atakowany przez polski niszczyciel ORP „Błyskawica” bombami głębinowymi i odniósł uszkodzenia, które prawdopodobnie były przyczyną przerwania 5 września patrolu i powrotu do bazy w Lorient[1].

Po odbyciu dziesięciu patroli bojowych, od marca 1942 wykorzystywany jako okręt szkolny na Bałtyku. Od 1 września 1943 do czasu wycofania ze służby 21 października 1943 roku, kiedy to został wycofany ze służby, służył w 23. Flotylli w Gdańsku. Wykorzystywany jako obiekt stacjonarny w dywizjonie szkolnym w Neustadt; 3 maja 1945 roku jednostka została ciężko uszkodzona przez rakiety wystrzelone z samolotu Hawker Typhoon. Po wyrzuceniu na brzeg został wysadzony przez własną załogę.

Podczas dziesięciu patroli bojowych U-101 zdołał zatopić 22 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 112 618 BRT i brytyjski niszczyciel HMS „Broadwater” (1190 t); dodatkowo uszkodził 2 statki (łącznie 9113 BRT).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tadeusz Kasperski. Niszczyciele PMW w walce z U-Bootami. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 1/2015, s. 5-6, 2015. Magnum X. ISSN 1426-529X. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • www.uboat.net: U-101. [dostęp 2008-11-12]. (ang.).