Przejdź do zawartości

USS Langley (CV-1)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Langley (CV-1)
Ilustracja
USS „Langley” (czerwiec 1927)
Historia
Stocznia

Mare Island Naval Shipyard

Położenie stępki

18 października 1911

Wodowanie

14 sierpnia 1912

 US Navy
Wejście do służby

po raz pierwszy 7 kwietnia 1913

Los okrętu

zatopiony przez japońskie samoloty 27 lutego 1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

19 360 ton (jako „Jupiter”)
11 500 ton (jako „Langley”)

Długość

165,2 m

Szerokość

19,8 m

Zanurzenie

8,4 m (jako „Jupiter”)
5,8 m (jako „Langley”)

Prędkość

15,5 węzłów

Wyposażenie lotnicze
34–55 samolotów
Załoga

163 (jako „Jupiter”)
468 (jako „Langley”)

USS Langley (CV-1) – pierwszy lotniskowiec zbudowany dla US Navy. Okręt został wodowany 1912 roku jako węglowiec pod nazwą USS „Jupiter” (AC-3). W 1920 roku rozpoczęto jego przebudowę na lotniskowiec i nazwano imieniem Samuela Pierponta Langleya. Okręt powrócił do służby jako lotniskowiec w 1922 roku. W latach międzywojennych odegrał ogromną rolę w tworzeniu sił powietrznych amerykańskiej marynarki. W 1936–1937 „Langley” został przebudowany na tender wodnosamolotów pod nowym oznaczeniem AV-3. Podczas II wojny światowej został zatopiony przez lotnictwo japońskie 27 lutego 1942 roku podczas próby dostarczenia 32 myśliwców P-40 z Australii na wyspę Jawa.

USS „Langley” zatonął 27 lutego 1942 roku, w pobliżu Jawy

Stępkę pod węglowiec USS „Jupiter” (AC-3) położono 18 października 1911 roku w stoczni Mare Island Naval Shipyard w Kalifornii. Okręt zwodowano 24 sierpnia 1912 roku i wprowadzono do służby 7 kwietnia 1913 roku.

Przebudowa okrętu na lotniskowiec została zatwierdzona 11 lipca 1919 roku.  

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]