Ueno Tōshō-gū

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ueno Tōshō-gū
上野東照宮
Ilustracja
Ueno Tōshō-gū
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Tokio

Typ budynku

chram

Rozpoczęcie budowy

1627

Ważniejsze przebudowy

1651

Położenie na mapie Tokio
Mapa konturowa Tokio, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ueno Tōshō-gū”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ueno Tōshō-gū”
Położenie na mapie prefektury Tokio
Mapa konturowa prefektury Tokio, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ueno Tōshō-gū”
Ziemia35°42′55,44″N 139°46′14,16″E/35,715400 139,770600
Strona internetowa

Ueno Tōshō-gū (jap. 上野東照宮)chram[a] shintō w Japonii, w tokijskiej dzielnicy Taitō, na terenie parku Ueno.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Jest to chram poświęcony siogunom: Ieyasu Tokugawa – założycielowi dynastii siogunów Tokugawa (1543–1616) – Yoshimune Tokugawa (1684–1751) i Yoshinobu Tokugawa (1837–1913)[1]. Chram wraz z otoczeniem jest zarejestrowany jako „ważne dobro kultury”[2].

W 1627 Iemitsu Tokugawa zbudował pierwszy chram na wzgórzu Ueno ku czci swego przodka. W 1651 wzniesiono kolejny, do dzisiaj zachowany budynek chramu. W 1866 spłonęła jedna brama i część korytarzy. Trzęsienie ziemi w Kantō (1923) i II wojna światowa, mimo ogromnych zniszczeń w samym Tokio, nie spowodowały prawie żadnych szkód w chramie.

Wzdłuż drogi do sanktuarium wznosi się 280 kamiennych i 50 brązowych latarni. Budynki chramu zbudowano w ozdobnym stylu gongen-zukuri, zwanym „japońskim barokiem”, z licznymi złoceniami i malowidłami głównie w jaskrawej czerwieni, zieleni i błękicie. Sala kultu (haiden) i właściwe sanktuarium (honden) połączone są krytym przejściem. Chram jest bogato zdobiony, m.in. rzeźbami smoków w stylu chińskim, a wewnętrzne ściany i sufity ozdobione malowidłami z XVI wieku. Na bramie karamon i na ozdobnej „ścianie z oknami kratowymi” (sukibei)[b] wokół chramu, znajduje się ponad 200 rzeźb przedstawiających rośliny i zwierzęta[1][3].

Na południe od wejścia do chramu znajduje się słynny ogród peonii z około 200 odmianami tych kwiatów[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.
  2. Sukibei (przeźroczysta ściana, ogrodzenie) → jeden z rodzajów tamagaki (ogrodzenia, ściany, płotu) otaczającego chram lub wyznaczającego granice jego świętego terenu.
  3. Tego typu bramy określane są często „stylem chińskim”, ale przedrostek kara odnosi się do ozdobnej konstrukcji charakteryzującej się łukowatym okapem dwuspadowego dachu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ueno Toshogu website (ang.), dostęp 30.12.2020
  2. a b Nicholas Bornoff, Japonia. Przewodnik National Geographic, National Geographic Society, 2000, s.95, ISBN 83-89019-53-1.
  3. Ueno Toshogu (ang.), dostęp 30.12.2020