Układ statyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ statyczny (układ bezinercyjny) – w przeciwieństwie do układu dynamicznego jest układem, w którym nie można wyróżnić żadnych zmiennych stanu.

Układ statyczny nie zawiera w sobie żadnych części inercyjnych, które mogłyby powodować gromadzenie energii (np. kondensatorów, sprężyn itp. – zob. też stan układu); układ taki jedynie rozprasza energię.

Do opisu układów statycznych stosuje się zwykle charakterystykę statyczną, która przedstawia (zwykle stałą, tzn. niezależną od czasu) relację pomiędzy sygnałem na wejściu i wyjściu układu. Rozpatrywanie charakterystyk czasowych w kontekście układu statycznego nie ma sensu, gdyż nie mówią one nic o układzie, w którym nie ma żadnych zmiennych stanu.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przykładem takiego układu może być rezystor albo układ dźwigni mechanicznych o pomijalnie małej bezwładności.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]