Ulica Żytnia w Kielcach
| Centrum | |||||||||||||
 Fragment ul. Żytniej z halą widowiskowo-sportową | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
ok. 250 m | ||||||||||||
| Poprzednie nazwy |
Jana Waligóry | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Kielc  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |||||||||||||
| 50,869528°N 20,619187°E/50,869528 20,619187 | |||||||||||||
Ulica Żytnia w Kielcach[1] (wcześniej także ulica Jana Waligóry[2]) – jedna z ulic Kielc.
Początkowo ulica nazywała się Żytnia. W czasach okupacji niemieckiej przemianowano ją na Kornstraße, po wojnie przywrócono polską nazwę[3]. Następnie nosiła imię Jana Waligóry, lecz w latach 90. XX wieku powrócono do starej nazwy.
W latach 50. XX wieku rozpoczęto budowę dwupasmowej ulicy Żytniej, która później została połączona z ulicą Grunwaldzką poprzez wybudowanie wiaduktu kolejowego oraz w ciągu ul. Mielczarskiego. Spowodowało to wzrost znaczenia ul. Żytniej jako ulicy tranzytowej[4].
Ulica Żytnia biegnie od skrzyżowania z ulicami: Grunwaldzką, Armii Krajowej i Żelazną do ronda Jerzego Giedroyca[5]. Posiada po dwa pasy ruchu w obie strony. W 2000 roku została wyremontowana[6].
Przy ulicy Żytniej znajduje się hala widowiskowo-sportowa, a także sklepiki, kioski, bary, furgonetka-bufet i stacja benzynowa. Ulica jest także ważnym węzłem komunikacji miejskiej Kielc – kursuje przez nią 28 linii autobusowych[7].
W latach 2011–2013 trwały prace nad budową Węzła Żytnia[8]. Nad skrzyżowaniem z ulicami Armii Krajowej i Żelaznej powstał wiadukt o długości 350 metrów, który zapewni bezkolizyjny i szybki przejazd. Były to pierwsze dwie estakady na terenie miasta[9][10].
W Kielcach znajdują się de facto dwie ulice noszące nazwę Żytniej. Obie są do siebie równoległe i oddalone o około 10 metrów. Pierwsza z nich powstała już w latach 20. XX wieku, natomiast druga (dwupasmowa) – w latach 50. XX wieku[4].
Ulica Żytnia jest też jednym z największych węzłów przesiadkowych w Kielcach. Przez łącznie 4 przystanki (Żytnia i Żytnia I) kursują 24 linie autobusowe, co stanowi prawie połowę wszystkich linii autobusowych w Kielcach[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miejski Zarząd Dróg w Kielcach - Ulice z nazwami zaczynającymi się od litery W do litery Ż [online], www.mzd.kielce.pl [dostęp 2021-09-17].
- ↑ Zmiany nazw ulic [online], andrzejp.kielce.com.pl [dostęp 2021-09-17].
- ↑ Rozporządzenie o przemianowaniu ulic i zawieszeniu nowych szyldów ulicznych z dnia 5 czerwca 1941 z uwzględnieniem uzupełnień i sprostowań z dnia 19 czerwca 1941
- ↑ a b Historia kieleckich ulic [online], Radio Kielce [dostęp 2021-09-24].
- ↑ Plan Miasta Kielce. Warszawa: DAUNPOL, 2009. ISBN 978-83-7475-393-7.
- ↑ Tropem KOPU - Żytnia rozkopana. gazeta.pl. [dostęp 2011-01-22]. (pol.).
- ↑ Żytnia. ztm.kielce.pl. [dostęp 2011-01-22]. (pol.).
- ↑ Węzeł Żytnia. inwestycje.kielce.pl. [dostęp 2021-11-01]. (pol.).
- ↑ Bliżej do estakady nad skrzyżowaniem ulic Żytniej i Armii Krajowej w Kielcach. echodnia.eu. [dostęp 2011-01-22]. (pol.).
- ↑ BB, Takich Kielc już nie ma. Zostały na starych fotografiach [DUŻO ZDJĘĆ] [online], kielce.naszemiasto.pl, 12 kwietnia 2020 [dostęp 2021-07-20] (pol.).
- ↑ ZTM Kielce - Zarząd Transportu Miejskiego w Kielcach [online], ztm.kielce.pl [dostęp 2022-09-04].