Ulica Bernardyńska w Tarnowie
Starówka | |
widok na zachód | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Długość |
400 m |
Przebieg | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie Tarnowa | |
50°00′42,5″N 20°59′24,9″E/50,011792 20,990261 |
Ulica Bernardyńska − ulica w centrum Tarnowa, stanowiąca część południowej „obwodnicy” Starówki. Rozpoczyna się na skrzyżowaniu z ulicami Targową i Najświętszej Marii Panny będąc przedłużeniem ulicy Bema.
Na całej swej długości jest jednokierunkowa. Na pierwszym odcinku od początku do skrzyżowania z ulicą Szeroką, będącym częścią jednego z głównych ciągów komunikacyjnych miasta, ruch odbywa się w kierunku wschodnim. Ulica Szeroka stanowi przedłużenie ciągu komunikacyjnego. Na pozostałym odcinku od ulicy Szerokiej do Dąbrowskiego ruch odbywa się w kierunku przeciwnym.
Ulica już w I połowie XIX w. była w całości zabudowana i już wtedy była ośrodkiem życia handlowego i towarzyskiego[1]. Jej nazwa pochodzi od znajdującego się przy niej zespołu klasztornego ojców bernardynów. W okresie PRL nazwę ulicy zmieniono. Upamiętniała ona wówczas działacza komunistycznego Władysława Kniewskiego. Po przemianach 1989 r. powrócono do dawnej nazwy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Potępa: Fiakrem po Tarnowie. Tarnów: Wydział Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Miejskiego w Tarnowie, Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 1985.
- ↑ Ulice - nowe i stare nazwy. it.tarnow.pl, 2009-12-09. [dostęp 2012-09-15]. (pol.).