Przejdź do zawartości

Ulica Komandorska we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Komandorska
Przedmieście Świdnickie, Powstańców Śląskich
Ilustracja
Północny odcinek Komandorskiej, w głębi widoczna przecinająca ją ul. Piłsudskiego
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

2,5 km

Przebieg
ul. J. Piłsudskiego
ul. W. Bogusławskiego
nr 271 i nr 273
ul. Nasypowa
światła ul. Swobodna
ul. Skwerowa
ul. Zaolziańska
ul. Studzienna
ul. Sanocka
ul. Radosna / ul. Pabianicka
ul. Wielka
ul. Kamienna
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Komandorska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Komandorska”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Komandorska”
51,095240°N 17,027286°E/51,095240 17,027286

Ulica Komandorska – jedna z ulic Wrocławia, położona w południowej części miasta. Współczesna nazwa ulicy pochodzi od leżącej wzdłuż niej niegdyś Nowej Wsi (włączonej w granice miasta w roku 1868), nazywanej Komandorską (niem. Commende Neudorf), podobnie jak nazwa obowiązująca do roku 1945Neudorfstraße.

Do połowy XIX wieku główna droga Nowej Wsi Komandorskiej łączyła się z ówczesną ulicą Ogrodową (Gartenstraße; dziś ulica Piłsudskiego) Zaułkiem Wolskim (Freiheit Gasse), który położony był kilkadziesiąt metrów na wschód od obecnej ul. Komandorskiej. W roku 1863 właściciel parceli położonej na wprost drogi wiodącej z Nowej Wsi na północ odstąpił ją miastu, dzięki czemu wytyczono na niej nową ulicę ułatwiającą komunikację z miastem. Nadano jej w 1865 nazwę Neudorfstraße, a w 1870 rozciągnięto ją również na samą główną drogę włączonej do miasta Nowej Wsi. Wkrótce w zabudowie ulicy zaczęły dominować kamienice czynszowe, a pod koniec XIX wieku (w założeniach urbanistycznych z 1882 i 1895) zaplanowano i częściowo zrealizowano odcinek mający być przedłużeniem ulicy w kierunku południowym (jest to fragment Al. Wiśniowej – łącznik z ul. Sztabową w sąsiedztwie Szpitala Kolejowego, niemający jednak połączenia z samą ul. Komandorską).

Oprócz zabudowy mieszkaniowej przy Neudorfstraße znajdował się także m.in. kompleks rozrywkowy Établissement Tivoli-Lichtspiele (pod numerem 35, na odcinku pomiędzy skrzyżowaniami z dzisiejszymi ulicami Swobodną i Skwerową), fabryka papierosów J. Przedeckiego (Türkische Cigaretten- und Tabak-Fabrik "Sultan")[1] założona w 1860 na parcelach nr 36-38 oraz kompleks szpitalny Wenzel-Hancke[2] wzniesiony przy południowym końcu ul. Komandorskiej w latach 18751911.

Podczas oblążenia Festung Breslau w 1945 w gruzach legła cała zabudowa tej ulicy z wyjątkiem paru kamienic pomiędzy torami kolejowymi a ul. Piłsudskiego oraz części zabudowań dawnego kompleksu szpitalnego. W latach 70. XX wieku wzdłuż ul. Komandorskiej wybudowano osiedle mieszkaniowe z wielkiej płyty i to ono nadają dziś charakter większej części tej ulicy.

Obecny przebieg ulicy zaczyna się skrzyżowaniem z ul. Piłsudskiego na północy i kończy na skrzyżowaniu z ul. Kamienną na południu; łączna jej długość wynosi ok. 1,35 km. Północny koniec ulicy Komandorskiej (od ul. Piłsudskiego do wiaduktu kolejowego w ciągu estakady kolejowej) należy do osiedla Przedmieście Świdnickie, a pozostała część do osiedla Powstańców Śląskich.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. zaopatrywała m.in. dwór sułtana tureckiego, szacha perskiego, a także landgrafini heskiej Alexis i księcia heskiego Karola; fabryka otrzymała m.in. srebrny medal na królewskiej pruskiej wystawie krajowej oraz Grand Prix na wystawie światowej w Saint Louis w 1904, szczyciła się też innymi medalami, m.in. zdobytymi w Amsterdamie w 1863 oraz w Sydney w 1872
  2. obecnie mieści się tu Uniwersytet Ekonomiczny