Przejdź do zawartości

Ulica Kotlarska w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Kotlarska
Grzegórzki
Ilustracja
Widok od strony Mostu Kotlarskiego w kierunku północnym.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

0,5 km

Przebieg
Rondo Grzegórzeckie
ul. Podgórska
Most Kotlarski
ul. G. Herlinga-Grudzińskiego
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Kotlarska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Kotlarska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Kotlarska”
50,055314°N 19,959194°E/50,055314 19,959194

Ulica Kotlarska – ulica w Krakowie, położona w całości w administracyjnej dzielnicy II Grzegórzki.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna swój bieg na Rondzie Grzegórzeckim, gdzie staje się przedłużeniem Alei Powstania Warszawskiego, i właściwie bezprzecznicowo łączy je z Mostem Kotlarskim na którym kończy swój przebieg, a jej przedłużeniem za mostem staje się ulica Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia ulicy rozpoczyna się w latach 80. XX wieku, kiedy została wytyczona i zbudowana jako nowa arteria ze Śródmieścia do Podgórza. Przeszkodą w kontynuowaniu trasy była rzeka Wisła, gdyż zabrakło wówczas finansów na zbudowanie mostu. Arteria przez 20 lat kończyła bieg przed Wisłą na skrzyżowaniu z ulicą Podgórską (przebudowano je w 2001 roku podczas budowy mostu). Wcześniejsze plany zostały zrealizowane w 2001 roku, kiedy wybudowano Most Kotlarski, łączący omawianą ulicę z Zabłociem.

XXI wiek

[edytuj | edytuj kod]

Ulica Kotlarska jest czteropasmową drogą z torowiskiem tramwajowym prowadzącym do pętli „Mały Płaszów”, ale przez estakadę tramwajową nad stacją Kraków Płaszów również w kierunku Kurdwanowa, Prokocimia i Nowego Bieżanowa. Jest ona częścią II obwodnicy Krakowa.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Demart – „Kieszonkowy atlas Krakowa” – wydanie z 2007 roku