Ulica Skawińska w Krakowie
 Kraków
| |||||||||||||||||||||
ulica Skawińska
| |||||||||||||||||||||
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||
| Długość: | ok. 400 m | ||||||||||||||||||||
 Widok ulicy od strony ul. Krakowskiej na zachód. | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa   ulica Skawińska | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  ulica Skawińska | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  ulica Skawińska | |||||||||||||||||||||
| 50,047209°N 19,940187°E/50,047209 19,940187 | |||||||||||||||||||||
Ulica Skawińska – ulica w Krakowie, na Kazimierzu, w administracyjnej dzielnicy Stare Miasto. Jest to przecznica ul. Krakowskiej po jej nieparzystej stronie i prowadzi do Bulwarów Wiślanych. Została wytyczona w planie lokacyjnym Kazimierza w 1335 r. jako wybiegająca z południowo-zachodniego narożnika ówczesnego rynku kazimierskiego (którego fragment stanowi dzisiejszy Plac Wolnica) w kierunku Skawiny.
Spis treści
Budynki[edytuj | edytuj kod]
- nr 2 (róg ul. Krakowskiej 41) – Gmach Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej powstał w 1911 r. według projektu Hermana Lamensdorfa.
- nr 4 – Klasztor Braci Albertynów
- nr 6 – Kuchnia Braci Albertynów
- nr 5 (róg Augustiańskiej 19-21) – zabytkowa kamienica
- nr 8 – II Katedra Chorób Wewnętrznych CM UJ, dawny Szpital Żydowski istniejący na ul. Skawińskiej od 1822 r. wraz z synagogą. Przed szpitalem rzeźba autorstwa Karola Gąsienicy Szostaka, odsłonięta w listopadzie 1998 roku, poświęcona pamięci Piotra Skrzyneckiego, przyjaciela i wieloletniego pacjenta profesora Andrzeja Szczeklika, kierownika kliniki.
- nr 20, 22, 23, 25 – zabytkowe kamienice[1]
- nr 31 – zabytkowy budynek projektu Samuela Singera, powstały w latach 1938-1939 dla Stowarzyszenia do Niesienia Pomocy Ekonomicznie Podupadłym Żydom Bejt Lechem (Dom Chleba)[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej ulica kończyła się obronną Bramą Skawińską[2]. Na przedłużeniu ulicy, nad Wisłą, znajdował się drewniany Most Skawiński, wiodący w stronę Skawiny i Myślenic – został on spalony w 1657 r. przez opuszczających miasto po Potopie Szwedów (wraz z innymi krakowskimi mostami). Został on zastąpiony przeprawą promową, która nie ciesząc się popularnością, wkrótce została zlikwidowana.
Ulica dawniej zwana była ulicą św. Jakuba – na obecną nazwę przemianowana została pod koniec XVIII w po tym, jak ok. 1785 r. zburzono średniowieczny kościół św. Jakuba Apostoła. Do dziś pozostały tylko resztki fundamentów kościoła znajdujące się na przylegającym do ulicy Bulwarze Inflanckim (pomiędzy ul. Skawińską a Wietora).
Przed II wojną światową mianem ulicy "Skawińskiej Bocznej" nazywano obecną ulicę Hieronima Wietora.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skawińska, ulica. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 901. ISBN 83-01-13325-2.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru "Bulwary Wisły"
- ↑ Magiczny Kraków, Rozwój urbanistyczny miasta
