Albertyni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Albertyni
Dewiza: Pokój i Dobro
Pełna nazwa Zgromadzenie Braci Albertynów Trzeciego Zakonu Świętego Franciszka Posługujących Ubogim
Nazwa łacińska Fratres Albertini Pauperis Inservientes III Ordinis Sancti Patri Francisci
Skrót zakonny CFA
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Status kanoniczny Zgromadzenie zakonne laickie
Założyciel Albert (Adam) Chmielowski
Data założenia 25 sierpnia 1888
Data zatwierdzenia 16 stycznia 1928
Przełożony br. Franciszek Grzelka
Liczba członków 43 (2009)
Strona internetowa
Pustelnia Albertynów na Kalatówkach
Pustelnia Albertynów na Kalatówkach - wnętrze kaplicy

Albertyni (Zgromadzenie Braci Albertynów Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego Posługujących Ubogim (Alb.)). Zgromadzenie założone przez św. Alberta Chmielowskiego (Brata Alberta); 25 sierpnia 1888 r. w Krakowie. Członkowie zgromadzenia zasadniczo nie przyjmują święceń kapłańskich, ich celem jest pomoc potrzebującym. Siedzibą zgromadzenia jest Kraków, gdzie rezyduje Brat Starszy (przełożony generalny). Zakonnicy noszą habity koloru ciemnoszarego, przepasane sznurem, na którym zawieszony jest różaniec.

Duchowość[edytuj]

Duchowość albertynów polega na naśladowaniu Chrystusa, dającego się w Eucharystii jako pokarm. Chrystusa, zwłaszcza cierpiącego, albertyni dostrzegają w każdym człowieku, szczególnie życiowo zaniedbanym, społecznie sponiewieranym, opuszczonym, bezdomnym. Swoją posługą bracia przywracają mu wygląd godny dziecka Bożego. W tak praktykowanej drodze do Boga korzystają ze wzoru duchowego Matki Bożej, określanej przez Św. Brata Alberta Fundatorką zgromadzenia. Czerpią również z duchowego dziedzictwa Św. Franciszka z Asyżu i Św. Jana od Krzyża. W sposób szczególny kładą nacisk praktykowanie na rady ubóstwa. Do pełni charyzmatu zgromadzenia należą pustelnie – miejsca odnowy duchowej i odpoczynku po męczącej fizycznie i psychicznie pracy wśród ubogich. Formacja u albertynów obejmuje od pół do roku postulatu, 2 lata nowicjatu zakończonego ślubami czasowymi i 6 lat junioratu. Po tym okresie składane są śluby wieczyste i następuje formacja permanentna (Leksykon Zakonów w Polsce. Warszawa 2009, s.30-31).

Działalność[edytuj]

Albertyni prowadzą obecnie 4 domy opieki dla mężczyzn chorych psychicznie i niedorozwiniętych w Częstochowie, Przemyślu, Ojcowie k. Krakowa i Bulowicach k. Kęt dla ok. 300 osób. W Krakowie prowadzą przytulisko całodobowe dla bezdomnych mężczyzn, kuchnię dla ubogich oraz mieszkania socjalne dla mężczyzn wychodzących z bezdomności. Pracują także w Zaporożu na Ukrainie – dom ten pełni rolę kuchni i łaźni dla ubogich. W Zakopanem przy ul. Kościeliskiej Zgromadzenie odbudowuje swój dom zakonny, w którym prowadzony będzie dom pomocy społecznej. Specyficznym klasztorem albertyńskim jest pustelnia na Kalatówkach w Zakopanem, w której młodzi bracia odbywają dwuletni nowicjat.

Słudzy Boży[edytuj]

W drugiej grupie polskich męczenników z okresu II wojny światowej znaleźli się Słudzy Boży brat Serafin Józef Zwoliński i brat Wincenty Józef Wolniarski.

Zobacz też[edytuj]

Zobacz hasło albertyn w Wikisłowniku

Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalne strony:

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Albertyni&oldid=45990303”