Unieść

Unieść
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	26 km
Powierzchnia zlewni	228 km²
	Źródło
Miejsce	k. wsi Wiewiórowo
Współrzędne	54°07′39″N 16°24′24″E/54,127500 16,406667
	Ujście
Recypient	Jamno
Miejsce	na południe od wsi Osieki
Współrzędne	54°16′23″N 16°12′33″E/54,273056 16,209167
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego źródło ujście
	Położenie na mapie powiatu koszalińskiego źródło ujście

Unieść – rzeka o długości około 26 km na Pobrzeżu Koszalińskim, w województwie zachodniopomorskim, przepływająca przy południowej i zachodniej granicy miasta Sianów. Powierzchnia zlewni Unieści to 228 km², roczny przepływ – 88 tys. m³ wody^[1].

Rzekę zasilają cieki wypływające ze wschodnich zboczy Góry Chełmskiej^{[potrzebny przypis]}. Głównym jej dopływem jest struga Polnica.

Rzeka jest bogata w niektóre gatunki ryb: pstrągi, trocie, sandacze^[2]. Na niej samej lub w jej pobliżu istnieją gospodarstwa hodowli ryb.

Unieść uchodzi do jeziora Jamno, w jej południowo-wschodniej zatoce na południe od wsi Osieki^[3].

W wyniku oceny stanu wód Unieści z 2010 wykonanej w dwóch punktach (powyżej ujścia Polnicy w m. Gorzebądz i k. ujścia rzeki do jez. Jamno) określono II klasę elementów biologicznych, elementy fizykochemiczne poniżej potencjału dobrego oraz umiarkowany potencjał ekologiczny^[4].

Nazwę Unieść wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Nest Bach^[5].

Rzeka jest spławna dla celów kajakarstwa (szlak kajakowy) na odcinku Maszkowo – Sianów – Osieki (około 10 km). Na trasie zlokalizowano trzy punkty rekreacji z miejscem na ognisko i deszczochronami oraz tablice informacyjne. Nurt jest wolny, umożliwia swobodne obserwacje przyrodnicze. Na trasie okazjonalne przeszkody wymuszające przenoski – zwalone drzewa, niskie mostki i elektrownia wodna^[6]^[7].

Zobacz też

Przypisy

↑ 3.2.1 Zasoby wody. W: Strategia rozwoju miasta i gminy Sianów. SKE Pomerania – Instytut Aktywizacji Społeczno-Gospodarczej Gmin i Regionu, s. 14. [dostęp 2009-03-11].
↑ Bernard Konarski, Ekolodzy bez granic Zielone Brygady, ZB nr 18(144)/99, 1-15.12.99.
↑ Koszalińskie wody – wczoraj i dziś !!!. Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. [dostęp 2010-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-20)].
↑ II Ocena stanu wód W: Stan środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2010. WIOŚ Szczecin, 2012-01-04, s. 36.
↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22).
↑ Szlak kajakowy na rzece Unieść. Centru Informacji Kulturalnej i Turystycznej. [dostęp 2024-07-07].
↑ Informator turystyczny – katalog bazy noclegowej Pomorza Środkowego, Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego, Koszalin, 2011, ss.27,70, ISBN 978-83-62018-24-6.

[1] 3.2.1 Zasoby wody. W: Strategia rozwoju miasta i gminy Sianów. SKE Pomerania – Instytut Aktywizacji Społeczno-Gospodarczej Gmin i Regionu, s. 14. [dostęp 2009-03-11].

[2] Bernard Konarski, Ekolodzy bez granic Zielone Brygady, ZB nr 18(144)/99, 1-15.12.99.

[3] Koszalińskie wody – wczoraj i dziś !!!. Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. [dostęp 2010-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-20)].

[4] II Ocena stanu wód W: Stan środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2010. WIOŚ Szczecin, 2012-01-04, s. 36.

[5] Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22).

[6] Szlak kajakowy na rzece Unieść. Centru Informacji Kulturalnej i Turystycznej. [dostęp 2024-07-07].

[7] Informator turystyczny – katalog bazy noclegowej Pomorza Środkowego, Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego, Koszalin, 2011, ss.27,70, ISBN 978-83-62018-24-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]