United Protestant Church
61°35′35″N 149°06′28″W/61,593056 -149,107778| kościół parafialny | |||||||||||||||
 Kościół z zewnątrz | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stan | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Alaski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Ameryki Północnej  | |||||||||||||||
| 61°35′35″N 149°06′28″W/61,593056 -149,107778
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
United Protestant Church (pol. Zjednoczony Kościół Protestancki, znany też jako Church of a Thousand Trees – Kościół Tysiąca Drzew) – zabytkowy, drewniany kościół w Palmer w stanie Alaska (Stany Zjednoczone), zbudowany w latach 1936–1937 przez napływową wspólnotę protestancką.
Historyczny budynek kościoła został w 1980 roku wpisany na listę zabytków USA National Register of Historic Places jako poz. nr 80000757[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kiedy rząd federalny Stanów Zjednoczonych podjął decyzję o ustanowieniu kolonii w dolinie Matanuska na Alasce, powołana została Home Missions Council aby sprawować opiekę religijną nad kolonistami Kościoła Prezbiteriańskiego USA. Kościół Prezbiteriański wysłał wówczas wielebnego Berta Bingle’a do miejscowości Palmer, aby zorganizować tam kościół[2].
Bert Bingle przybył do Palmer 6 maja 1935 roku zastając na miejscu grupę mężczyzn dokonujących pomiarów gruntu. Wkrótce po nim pojawili pracownicy budowlani, aby przygotować namioty dla mających przybyć kolonistów. Koloniści przybyli 12 maja, a pierwsze nabożeństwa z udziałem 35 osób były odprawiane w namiocie architekta Harry’ego K. Wolfe’a. Wielebny Bert Bingle był przewodnikiem duchowym kształtującej się społeczności oraz organizatorem jej życia. Z jego inicjatywy wzniesiono pierwszy prowizoryczny budynek do sprawowania nabożeństw. Postanowiono również zbudować stały kościół. Jego plany sporządził i listę materiałów dostarczył architekt Harry Wolfe. Plany te zostały ostatecznie zatwierdzone 31 grudnia 1936 roku. Wszystkimi kwestiami prawnymi i doradczymi jak: sporządzanie umów, aktów własności, statutu i regulaminów zajął się pełnomocnik Almer J. Peterson. Wcześniej, w maju 1936 roku, agencja rządowa podzieliła działkę o powierzchni około 0,81 ha na trzy równe części przyznając każdą z nich poszczególnym kościołom protestanckim, w tym United Protestant Church. Latem 1936 roku wspólnota formalnie dokonała poświęcenia gruntów. W czerwcu rozpoczęto ścinanie drzew i obróbkę kłód. 8 września tego samego położono kamień węgielny pod budowę kościoła[3]. 1 listopada ukończono budowę plebanii, a 24 listopada powołano radę kościelną, przyjęto statut i zatwierdzono nazwę kościoła[2].
Przy budowie kościoła pracowali przedstawiciele 13 różnych wspólnot protestanckich: prezbiterian, braci morawskich, mennonitów, baptystów, unitarian, luteran, metodystów, episkopalistów, ruchu badackiego, Church of the Open Door i innych[3].
10 kwietnia 1937 roku na spotkaniu rady parafialnej w Anchorage została przyjęta petycja protestanckiej wspólnoty w Palmer, a jej kościół został wciągnięty na listę jako świątynia prezbiteriańska. 11 kwietnia United Protestant Church został oficjalnie zainaugurowany, zatwierdzono też Berta Bingle’a jako jego proboszcza[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Unikalnie zaprojektowany, zbudowany przez wolontariuszy zespół sakralny składa się z trzech budynków: kościoła, plebanii i garażu[4].
Wygląd zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]
Kościół został zbudowany na planie krzyża. Całkowita długość dwukondygnacyjnej konstrukcji z drewnianych kłód wynosi 28 m. Dwa skrzydła boczne (które obejmują ramiona transeptu) biegną równolegle po stronie północnej i południowej wzdłuż nawy środkowej. Skrzydła te, zbudowane na planie prostokąta, mają 5 m szerokości i 10 m długości. Na szczycie pokrytego azbestem dachu zbudowano dzwonnice na planie kwadratu, przykrytą mansardowym daszkiem. Wewnątrz zawieszono duży dzwon, widoczny ze wszystkich stron. Oświetlenie wnętrza zapewnia duża liczba okien. Do środka prowadzą dwa wejścia[4].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze kościoła, całkowicie rustykalne, odznacza się dobrym smakiem i umiarem. Ławki wykonano z rzeźbionego drewna, a żyrandole z kłód, z armaturą domowej roboty. Część ołtarzowa jest prosta; tworzą ją dwa krzesła, flankujące podium ministra. Na tylnej ścianie znajduje się rząd pionowo zamontowanych kłód, nad którymi umieszczono drewniany panel zwieńczony prostym krzyżem. W skrzydłach bocznych znajdują się pomieszczenia szkoły niedzielnej oraz sale spotkań. Wewnętrzne ściany i sufity zostały wykończone płytami gipsowo-kartonowymi[4].
Pozostałe budynki[edytuj | edytuj kod]
Pozostałe dwa budynki, przylegająca bezpośrednio do kościoła plebania i stojący oddzielnie garaż, zostały wykonane w tym samym stylu i z tego samego materiału co kościół[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ National Park Service: National Register Digital Assets. focus.nps.gov. [dostęp 2016-04-01]. (ang.).
- ↑ a b United Protestant Church: History od the United Protestant Church. www.palmerlogchurch.org. [dostęp 2016-04-01]. (ang.).
- ↑ a b c Priscilla Bacon w: Mat-Su Valley Frontiersman: The first years of United Protestant Church. www.frontiersman.com. [dostęp 2016-04-01]. (ang.).
- ↑ a b c d National Park Service: NATIONAL REGISTER OF HISTORIC PLACES INVENTORY – NOMINATION FORM: United Protestant Church. citeseerx.ist.psu.edu. [dostęp 2016-04-01]. (ang.).