Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1973 roku, kiedy wywalczył indywidualnie złoty medali na Mistrzostwach Juniorów w Kawgołowie. Rok wcześniej brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Sapporo, gdzie zajął 20. miejsce. Na tych samych igrzyskach wziął także udział w biegach narciarskich, zajmując wraz z kolegami z reprezentacji siódmą pozycję w sztafecie 4x10 km.
Największym sukcesem w jego karierze był srebrny medal wywalczony indywidualnie podczas Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku. Po skokach Hettich zajmował dopiero 11. pozycję, jednak dobra podstawa w biegu pozwoliła mu awansować i stanąć na podium. Ostatecznie lepszy od niego okazał się tylko reprezentant NRDUlrich Wehling, który bronił tytułu mistrza olimpijskiego zdobytego cztery lata wcześniej. Trzecie miejsce przypadło kolejnemu zawodnikowi z NRD, Konradowi Winklerowi, którego Hettich wyprzedził tylko nieznacznie.
Hettich startował także na Mistrzostwach Świata w Lahti w 1978 roku oraz Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid w 1980 roku, w obu przypadkach zajmując 14. miejsce. Amerykańskie igrzyska były ostatnią dużą imprezą w jego karierze. Po zakończeniu kariery został trenerem. Prowadził między innymi reprezentacje Kanady i Szwajcarii w kombinacji norweskiej, a także reprezentację Hiszpanii w biegach narciarskich. W latach 1974, 1975 i 1976 zdobywał złote medale mistrzostw RFN.
Urban Hettich nie jest spokrewniony z innymi niemieckim kombinatorem Georgiem Hettichem.
Schonach, RFN
[edytuj]
Sapporo
Ulrich Wehling
Innsbruck
Lake Placid
Lahti
Kawgołowo
Pål Schjetne
