Urbanowa Przełęcz
 Urbanowa Przełęcz wśród przełączek po lewej stronie Małego Gerlacha | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Urbanowa Turnia V, Urbanowa Turnia IV |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′33,8″N 20°08′10,7″E/49,159389 20,136306
| |
Urbanowa Przełęcz (słow. Urbanovo sedlo[1]) – stosunkowo głęboka, trawiasta przełęcz w południowo-zachodniej grani Małego Gerlacha w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela od siebie dwie najwyżej położone spośród pięciu Urbanowych Turni (Dromedárov chrbát). Turnie te nie mają własnych nazw, oznaczone są jedynie numerami – Urbanowa Przełęcz znajduje się pomiędzy Urbanową Turnią V na północy a Urbanową Turnią IV na południu[2].
Przełęcz widoczna jest najlepiej od strony zachodniej, z Doliny Batyżowieckiej. W jej kierunku spada z niej głęboki i długi Urbanowy Żleb (Urbanov žľab)[2]. Z drugiej strony, na wschód, stoki z przełęczy opadają do górnego piętra Gerlachowskiego Kotła[3].
Nazwa Urbanowej Przełęczy, jak i innych okolicznych obiektów, została nadana na cześć Martina Spitzkopfa-Urbana. Był to spiski myśliwy, młynarz ze wsi Stara Leśna, a potem także przewodnik. W 1834 r. dokonał pierwszego wejścia na główny wierzchołek Gerlacha wraz z Johannem Stillem i towarzyszami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 373. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 123–125.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 141. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.