
Dawny Okręgowy Urząd Poczty Polskiej we Wrocławiu
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
![]() | ||
![]() Widok od wschodu (2009) | ||
Państwo | ![]() | |
Województwo | ![]() | |
Miejscowość | Wrocław | |
Adres | Krasińskiego (Feldstrasse) 1-7 | |
Typ budynku | wieżowiec | |
Styl architektoniczny | ekspresjonizm | |
Architekt | Lothar Neumann | |
Wysokość do dachu | 43 m | |
Kondygnacje | 11 | |
Powierzchnia użytkowa | 3000 m2 m² | |
Rozpoczęcie budowy | 1926 | |
Ukończenie budowy | 1929 | |
Pierwszy właściciel | Deutsche Reichspost | |
Kolejni właściciele | Poczta Polska | |
Położenie na mapie Wrocławia ![]() | ||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | ||
![]() |
Urząd Pocztowy (język niemiecki Postscheckamt (pełna nazwa Urząd Czeków Pocztowych) – budynek biurowy we Wrocławiu, najstarszy wieżowiec we Wrocławiu.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Gmach poczty zbudowany został w latach 1926–1929 na miejscu dawnego cmentarza wojskowego, według projektu Lothara Neumanna, w stylu północnoniemieckiego ekspresjonizmu ceglanego[2].
Budynek ozdobiony został płaskorzeźbami pokazującymi sceny z życia mieszczan, studentów i robotników oraz kartuszami obrazującymi rozwój poczty od 1590 do 1928. Był pierwszym wieżowcem we Wrocławiu, a także w Niemczech na wschód od Berlina.
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Po 1945 w jego murach poza jednostkami pocztowymi swoją siedzibę miały między innymi Wyższa Szkoła Rolnicza oraz Dzielnicowa Rada Narodowa Wrocław-Śródmieście. W kolejnych latach znajdowały się tam regionalne oddziały centrów Poczty Polskiej, mieszkania służbowe pracowników poczty, a także Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. W bezpośrednim sąsiedztwie wybudowany został kompleks Ovo Apartments, w którym mieści się m.in. hotel Hilton, przylegający do budynku poczty.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie. 2020-09-30.
- ↑ Harasimowicz 1998 ↓, s. 267.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998. ISBN 83-7023-679-0.
- Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.