Gmach Urzędu Pocztowego Poznań 2
52°24′04″N 16°54′33″E/52,401111 16,909167 nr rej. A-211 z 07.11.1978[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
urząd |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
1912/1913 |
| Ważniejsze przebudowy |
lata 80. XX wieku |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
| 52°24′04″N 16°54′33″E/52,401111 16,909167
| |
Gmach Urzędu Pocztowego Poznań 2 (dawniej Poczta Główna, Urząd Przewozu Poczty) – budynek pocztowy zlokalizowany przy ul. Głogowskiej 17 w Poznaniu (narożnik ul. Zachodniej).
Monumentalny gmach został wzniesiony w 1912 lub 1913, według planów nieznanego architekta. Wpisywał się w tendencję wznoszenia w mieście dużych i reprezentacyjnych urzędów pocztowych (np. gmach Urzędu Pocztowego Poznań 9). Zaplanowano go w zgodzie z najnowocześniejszymi potrzebami w zakresie obrotu pocztowego, jakie wtedy istniały. Reprezentuje styl neorenesansowy w wersji niderlandzkiej. Składa się z dwóch identycznych skrzydeł, do których wejście odbywa się okazałymi portalami. Całość licowana jasną, piaskowcową okładziną z bardzo starannie wykonaną kamieniarką. Wejście główne (od strony Dworca Zachodniego) zaakcentowane parterową dobudówką z charakterystycznym ryzalitem, nakrytym niewielką kopułą. Całość dominują wysokie, wymyślne szczyty.
W okresie międzywojennym gmach zyskał duże godło na frontonie - orła polskiego na czerwonym tle. W 1939 Niemcy nakazali usunąć ten symbol, jednak polscy robotnicy zastosowali fortel i zamiast odbić orła, zasłonili go wapienną zaprawą. Już w lutym 1945, jeszcze podczas walk o Cytadelę, godło z łatwością przywrócono, co było jednym z symboli uwolnienia Łazarza od nazistów. 15 lutego 1945 urząd pocztowy rozpoczął działalność - początkowo tylko sprzedawano znaczki polskie i przyjmowano listy[2].
W latach 80. XX wieku gmach uzupełniono o dodatkową, tylną część, harmonizującą ze starym gmachem. Konstrukcja ze szkła i stali jest autorstwa Jacka Najgrakowskiego, Danuty Kopczyńskiej-Rut i Janusza Dubickiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ Bogdan Szymański, Przywiozłem listy ze świata, w: red. Tadeusz Świtała, Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.295, ISBN 83-232-0322-9
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 129, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Piotr Libicki (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, s. 200-201, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402.
- Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 282, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
- Grzegorz Sporakowski, Z teki Henryka Kota – poczta okazalsza niż inne, w: Głos Wielkopolski, 4/5.8.2007, s. 25
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8.