Ustronie (rejon brasławski)
Na mapach: 
55°34′27″N 26°43′17″E/55,574167 26,721389
55°34′27″N 26°43′17″E/55,574167 26,721389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°34′27″N 26°43′17″E/55,574167 26,721389
| |
Ustronie – dawny zaścianek[1][2], obecnie część Dobrodów na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w powiecie nowoaleksandrowskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1939 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[4][5] (od 1926 w województwie wileńskim[6]) w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[7].
Powszechny Spis Ludności z 1921 roku nie podał danych dotyczących miejscowosci[5]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwały 4 osoby[8].
Wieś należała do parafii rzymskokatolickiej w Brasławiu. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Brasławiu[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4.
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 44, Warszawa 1932
- ↑ zaścianek Ustronie, zaścianek na mapie (powiat brasławski, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2024-01-05].
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 836.