Rozkosze
55°36′33″N 26°42′59″E/55,609167 26,716389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Obecnie |
opuszczona |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°36′33″N 26°42′59″E/55,609167 26,716389
| |
Rozkosze – dawna kolonia[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Inna nazwa miejscowości to Roskosze[3], lub wg mapy WIGu Rozkosze I i Rozkosze II[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 1921–1939 kolonia i zaścianek leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim[4][3] (od 1926 w województwie wileńskim[5]) w powiecie brasławskim[6] w gminie Dryświaty[3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:
- Rozkosze (kolonia) – 18 osób, 1 była wyznania rzymskokatolickiego a 17 prawosławnego. Jednocześnie 1 mieszkaniec zadeklarował polską przynależność narodową a 17 białoruską. Były tu 3 budynki mieszkalne[3].
- Rozkosze (zaścianek) – 8 osób, wszystkie były wyznania staroobrzędowego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[3].
W 1931 wykazano już tylko kolonię, gdzie w 9 domach zamieszkiwało 43 osoby[2].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dryświatach. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dryświatach[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 44, Warszawa 1932
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 6.
- ↑ a b c d e Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s. 6.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1452.