Sorokino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sorokino
Сарокіна
Сорокино
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Mieżany

Populacja (2019)
• liczba ludności


1[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sorokino”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sorokino”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Sorokino”
Ziemia55°37′10″N 26°47′28″E/55,619444 26,791111

Sorokino – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1921–1939 kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2][3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]) w powiecie brasławskim[5] w gminie Dryświaty[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 89 osób, 33 były wyznania rzymskokatolickiego, 49 prawosławnego a 7 mojżeszowego. Jednocześnie 33 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 56 białoruska. Było tu 14 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 16 domach zamieszkiwało 82 osoby[6].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Mieżanach i prawosławnej w Dryświatach. W 1933 podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mieżanach[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
  2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  3. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s. 5.
  4. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  5. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  6. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 6.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1590.