Van Loo
Van Loo – rodzina malarzy francuskich pochodzenia holenderskiego[1].
Pochodzenie rodziny[edytuj | edytuj kod]
Istnieje wątpliwość co do osoby ojca Jacoba van Loo, czyli protoplasty rodziny. Miał to być albo malarz Jan/Johannes van Loo[2][3], albo notariusz Jacques van Loo[4]. Wątpliwości te biorą się po części ze zniszczenia archiwów Zelandii w czasie II wojny światowej, a po części z działań późniejszych członków rodu, którzy starali się w końcu XVII i w XVIII wieku zatrzeć ślady swojego prawdziwego pochodzenia i uchodzić za potomków patrycjuszowskiej rodziny Van Loo z Haarlemu, z którą w istocie nie mieli związków. Miało to bardziej pasować do ich pozycji społecznej[3].
Istnieje także pogląd, że rodzina Van Loo była pochodzenia żydowskiego[5].
Przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
Lista na podstawie źródła[1].
- Jacob van Loo (1614–1670), flamandzki malarz portretów i scen rozmowy, na skutek popełnionego zabójstwa musiał w 1660 roku uchodzić do Paryża, w ten sposób dając początek rodu francuskich malarzy[4].
- Luis Abraham van Loo (1652–1712), syn Jacoba, malarz[6][7].
- Jean van Loo (1654–????)[6], syn Jacoba, wspomniany w źródle[3] raz jako złotnik a raz jako malarz, zaś w[7] jako malarz.
- Jean-Baptiste van Loo (1684–1745), syn Luisa Abrahama. Pracował we Francji, w tym jako portrecista na dworze Ludwika XV, oraz w Anglii na rzecz premiera Roberta Walpole’a[8].
- Charles André van Loo (1705–1765), zwany Carle, syn Luisa Abrahama. Wszechstronny artysta rokokowy, pracował na dworze Ludwika XV, dla madame Pompadour. Był także profesorem i dyrektorem Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby[9].
- Louis-Michel van Loo (1707–1771), syn Jeana-Baptiste. Malarz barokowy, królewski portrecista na hiszpańskim dworze Filipa V. Wywarł wpływ na rozwój malarstwa w Hiszpanii[10].
- Charles-Amédée-Philippe van Loo (1719–1795), syn Jeana-Baptiste. Wiele lat spędził na dworze Fryderyka Wielkiego w Prusach, dekorując pałace Poczdamu. W przerwach wykładał w Paryżu w szkole sztuk pięknych[11].
- François van Loo (1708–1732), syn Jeana-Baptiste. Uczył się u ojca, uważany był za bardzo obiecującego malarza. Zginął w wypadku w wieku 24 lat[12].
- Jules Cesar van Loo (1743–1821), syn Charlesa André. Od 1791 do końca życia mieszkał w Turynie, pracując dla dworu Królestwa Piemontu. Specjalizował się w pejzażach zimowych[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b César Van Loo (1743-1821) – Animated Winter Landscape Around 1800 – Roman Countryside. – painting landscape [online], www.proantic.com [dostęp 2022-10-22].
- ↑ Loo, Jacob van [online], Museo Nacional Thyssen-Bornemisza [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b c Discover painter, draftsperson, print artist Jacob van Loo [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ a b Piet Bakker, Jacob van Loo [online], The Leiden Collection [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Luc Thevenon, L'«Assomption» de Ludovic Van Loo, une œuvre niçoise épigone de la peinture européenne, [w:] Jean-Marc Giaume, Jérôme Magail (red.), Le comté de Nice : de la Savoie à l'Europe, identité, mémoire et devenir : actes du colloque de Nice, Nice: Serre, 2006, ISBN 2-86410-469-5, OCLC 77266093 [dostęp 2022-11-03] (fr.).
- ↑ a b Discover painter, decorative painter Louis van Loo [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2022-11-15] (ang.).
- ↑ a b Lilian H. Zirpolo, Historical Dictionary of Baroque Art and Architecture, Rowman & Littlefield, 13 marca 2018, s. 351, ISBN 978-1-5381-1129-1 [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Explore: Jean Baptiste van (Studio) Loo [online], Government Art Collection [dostęp 2022-11-01] (ang.).
- ↑ Charles-André Van Loo, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-11-02] (ang.).
- ↑ Louis-Michel van Loo, [w:] Sotheby’s [online] [dostęp 2022-11-02].
- ↑ Charles Amédée Philippe Van Loo [online], National Gallery of Art [dostęp 2022-10-13].
- ↑ François van Loo (1708-1732) : Femme nue allongée, vue de dos, [w:] Christie's [online], 2002 [dostęp 2022-11-05] (fr.).
- ↑ Jules César Denis Van Loo, called César Van Loo [online], National Gallery of Art [dostęp 2022-10-21].