Velloziaceae
Vellozia glauca | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina |
Velloziaceae |
Nazwa systematyczna | |
Velloziaceae J. Agardh Theoria Syst. Pl.: 9. Apr-Sep 1858[3] | |
Typ nomenklatoryczny | |
Vellozia Vand. (1788)[3] |
Velloziaceae – rodzina roślin z rzędu pandanowców. Wyróżnia się w niej 6[4]–8[5] rodzajów liczących ok. 240[2]–250[5] gatunków. Rośliny z tej rodziny rosną niemal wyłącznie na siedliskach skrajnie suchych[5].
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Jedyny przedstawiciel podrodziny Acanthochlamydoideae występuje w południowych Chinach. Większość pozostałych roślin z tej rodziny występuje w Ameryce Południowej na obszarach na południe od Amazonia. Tylko jeden gatunek rośnie w północno-zachodnim krańcu Ameryki Południowej. W Afryce na południe od Sahary, w zachodnim Madagaskarze, na południowym krańcu Półwyspu Arabskiego rosną przedstawiciele dwóch rodzajów – Xerophyta i Barbacenia[6][2][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Kserofityczne byliny i rośliny krzewiaste o drewniejącym pędzie. Rośliny te wyróżniają się charakterystyczną budową pędu. Proste lub widlasto rozgałęziające się łodygi są cienkie, ale okrywają je twardniejące podstawy liści. W dodatku wyrastające z wyższych partii łodygi korzenie przybyszowe rosną w dół, przerywając blaszki liście i tworząc szczelny płaszcz otaczający pęd[5]. W efekcie tak zbudowane pędy osiągają grubość do 15 cm[6].
- Liście
- Ułożone spiralnie, skupiają się zwykle tylko na szczycie pędu. Równowąskie, twarde o trwałej nasadzie obejmującej łodygę. Całobrzegie lub kolczasto ząbkowane na brzegu[6][5].
- Kwiaty
- Promieniste, wyrastają pojedynczo lub w liczniejszych, luźnych skupieniach na szczycie pędu. W rodzaju Acanthochlamys kwiaty zebrane są po kilka w główki. Kwiaty są obupłciowe z wyjątkiem jednopłciowych w rodzaju Barbaceniopsis. Niezróżnicowany okwiat składa się z dwóch trójkrotnych okółków, których listki mają jaskrawe barwy od białych przez żółte, purpurowe do jaskrawo niebieskich. U niektórych gatunków listki te u podstawy są zrośnięte. Pręciki także rosną w dwóch okółkach po 3, przy czym u niektórych roślin rozdzielają się tworząc 6 pęczków liczących w sumie 18 do 66 pręcików[6]. Zalążnia jest dolna lub wpół dolna, składa się z 3 owocolistków[5].
- Owoce
- Torebki zawierające liczne, drobne nasiona. Torebki pękają wzdłuż szwu górnego lub nieregularnie wysypując nasiona roznoszone przez wiatr[6]. Nasiona zawierają drobny zarodek otoczone twardym skrobiowym bielmem[5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)[2]
pandanowce |
| |||||||||||||||||||||
- Podział na rodzaje[4]
podrodzina Acanthochlamydoideae P. C. Kao
- Acanthochlamys P.C.Kao – takson monotypowy z gatunkiem Acanthochlamys bracteata
podrodzina Vellozioideae Rendle
- Barbacenia Vand., w tym Burlemarxia N.L.Menezes & Semir i Pleurostima Rafinesque
- Barbaceniopsis L.B.Sm.
- Nanuza L.B.Sm. & Ayensu
- Vellozia Vand.
- Xerophyta Juss.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Niektóre gatunki są uprawiane jako ozdobne (np. pochodzące z Afryki południowej rośliny z rodzaju Barbacenia[6]). Czasem pędy niektórych gatunków wykorzystywane są jako pochodnie lub robi się z nich pędzle[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b c d Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2022-03-11] (ang.).
- ↑ a b James Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. [dostęp 2010-12-12]. (ang.).
- ↑ a b World Checklist of Selected Plant Families. Kew Gardens. [dostęp 2022-03-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Heywood V.H., Brummitt R.K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 406. ISBN 1-55407-206-9.
- ↑ a b c d e f Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza S.A., 1998, s. 421–422, seria: Wielka Encyklopedia Przyrody. ISBN 83-7079-779-2.