Vincas Trumpa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk |
| Odznaczenia | |
| |
Vincas Trumpa (ur. 2 grudnia 1913 w Paliepiai, zm. 12 marca 2002 w Wilnie) – litewski historyk, laureat Krzyża Kawalerskiego Orderu Wielkiego Księcia Giedymina.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1913 w Paliepiai koło Ejragoły. W 1937 ukończył naukę na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie, nąstepnie kształcił się na Sorbonie w Paryżu[1]. W 1939 stał się sekretarzem Wydziału Historycznego Instytutu Studiów Litewskich. W latach 1941-1943 pracował na Uniwersytecie Wileńskim i w Archiwum Miasta Wilna. W 1944 wyjechał do ówczesnej III Rzeszy. W 1946 w Monachium założył gimnazjum litewskie, został tam zastępcą dyrektora. W 1949 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Od 1954 do 1982 pracował w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie. W 1997 wrócił na Litwę[1].
W 2002 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina[1].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Trumpa pisał głównie o nacisku caratu, o litewskim ruchu narodowym, o kulturze i początkach liberalizmu na Litwie. Jego prace opierały się na źródłach archiwalnych[1]. Najważniejszą pracą historyka jest Napoleonas. Baltija. Amerika (wydana w 1973), innymi pracami są: Lietuva XIX‑tame amžiuje (1989), Apie žmones ir laiką (2001)[1].
W 2013 zostały opublikowane korespondencje historyka Vinco Trumpos korespondencija[1].