Przejdź do zawartości

Virtual Analog

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Virtual Analog (VA) – metoda cyfrowego realizowania subtraktywnej syntezy dźwięku, opracowana przez firmę Clavia w 1995 r.

W syntezie VA wszystkie sprzętowe bloki syntezatora, takie jak filtr czy oscylator, zastąpione zostały algorytmami. Celem tejże technologii jest emulacja działania tradycyjnych analogowych syntezatorów, poprzez zastosowanie układów DSP.

Do jednego z pierwszych instrumentów, którego tor syntezy oparty był na tej technice, należy model Nord Lead firmy Clavia. Obecnie synteza Virtual Analog wykorzystywana jest w bardzo szerokim zakresie, również w oprogramowaniu komputerowym. Postęp dokonujący się w tej dziedzinie ma na celu jak największe zbliżenie się do specyfiki działania obwodów analogowych.

Zalety i wady syntezy VA

[edytuj | edytuj kod]

Zalety:

  • niższe koszty produkcji w porównaniu do układów analogowych,
  • stabilność parametrów syntezy,
  • mała awaryjność.

Wady

  • możliwe występowanie aliasingu,
  • sztuczność dźwięku określana jako „zimno”,
  • przewidywalność efektu.

Przykłady syntezatorów VA

[edytuj | edytuj kod]

Sprzętowe:

Programowe: