Władysław Boerner

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Boerner
Data i miejsce urodzenia

maj 1865
Zduńska Wola

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1919
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Zawód, zajęcie

prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Edward Ignacy Boerner

Władysław Juliusz Boerner (ur. w maju 1865 w Zduńskiej Woli, zm. 11 kwietnia 1919 w Warszawie) – prawnik i działacz niepodległościowy, radca Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie.

Urodził się w spolonizowanej i patriotycznej rodzinie ewangelickiej. Był synem Edwarda Ignacego (1833–1910), powstańca styczniowego i pastora ewangelickiego w Zduńskiej Woli i superintendenta kaliskiego oraz córki pastora Marii Klary z Rauhów (1839-1913)[1]. Miał liczne rodzeństwo siostry: Marię Paulinę (ur, 1862), Zofię (ur, 1867) żonę Włodzimierza Lembke, Annę (ur. 1868), Helenę Augustę (ur. 1872) żonę Aleksandra Lorentza, Wandę Łucję (1874–1897) oraz braci Edwarda Józefa (ur. 1863), Ignacego Augusta (1875–1933) i Edwarda (ur. 1882)[1]. Jego siostrzeńcem był historyk Zygmunt Lorentz (1894–1942) a siostrzenicą powieściopisarka Zofia Lorentz. Od 1891 mąż Pauliny Herminy z Fiedlerów (1868–1938)[2].

Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Mimo to ze względu na manifestowanie swej polskości władze rosyjskie nie zgadzały się na zatrudnienie go w sądownictwie na terenie Królestwa Polskiego. W związku z tym w 1894 wyjechał w głąb Rosji. Po kilku latach aplikacji został sędzią Sądu Okręgowego w Samarze[3]. Podczas I wojny światowej działacz Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny w Samarze[3], gdzie był założycielem, a następnie prezesem Domu Polskiego[4]. Po powrocie do kraju sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie (1918–1919). Po odzyskaniu niepodległości wszedł z początkiem 1919 jako radca świecki do pierwszego polskiego Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie wraz z sędzią Jakubem Glassem – prezesem, ks. Superintendentem gen. J. Bursche – wiceprezesem, radcami duchownymi: ks. ks. R. Gundlachem z Łodzi i Aleksandrem Schoeneichem z Lublina, oraz radcą świeckim prof. dr. Józefem Buzkiem[5].

Pochowany wraz z żoną w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim na Powązkach w Warszawie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jerzy Kochanowski, Zapomniany prezydent...: życie i działalność Ignacego Boernera 1875–1933, Warszawa 1993, s. 9.
  2. ↑ Drzewo genealogiczne Anny Eckert ur. Rauh – strona internetowa.
  3. ↑ a b Różne wiadomości, „Gazeta Sądowa Warszawska” nr 18 z 3 maja 1919, s. 175.
  4. ↑ Eugeniusz Szulc, Cmentarze ewangelickie w Warszawie, Warszawa 1989, s. 28.
  5. ↑ Działalność ks. Biskupa dra J. Burschego w okresie międzywojennym, Luteranie.pl – strona archiwalna.
  6. ↑ Eugeniusz Szulc Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie: zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989, s. 54.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Boerner&oldid=73336447”