Władysław Krawczyk (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Krawczyk
Rysiek
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

5 września 1906
Lunia

Data i miejsce śmierci

17 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1943–1944

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

6 pułk piechoty
2 samodzielnego batalionu saperów
5 pułku piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy: 3 baonu 6 pp, 2 samodzielnego batalionu saperów, 5 pp,

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Władysław Krawczyk (ur. 5 września 1906 we wsi Lunia, zm. 17 września 1944 w Warszawie) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej we wsi Lunia w Wielkopolsce. Z powodu wczesnej śmierci ojca, już jako chłopiec zmuszony był pracować na liczną rodzinę. Członkiem KPP został w 1928 roku, w związku z prowadzoną działalnością polityczną był kilkakrotnie aresztowany. Od 1936 roku odbywał karę trzech lat więzienia. Po agresji niemieckiej na Polskę w 1939 roku opuścił okupowaną przez III Rzeszę Polskę i udał się do Związku Radzieckiego. Tam pracował w Mińsku, Orszy i Andiżanie[1].

Informacja o tworzeniu ludowego Wojska Polskiego spowodowała, że jako ochotnik wstąpił w jego szeregi. Od września 1943 roku sprawował funkcję zastępcy dowódcy batalionu w 6 pp 2 Dywizji Piechoty. Następnie został zastępcą dowódcy 2 samodzielnego batalionu saperów z którym dotarł na ziemie polskie. Uczestniczył w walkach o utworzenie przyczółków na Wiśle. We wrześniu 1944 roku został zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 5 pułku piechoty. W czasie walk przeciw armii niemieckiej na warszawskiej Pradze został ciężko ranny, w wyniku czego zmarł 17 września 1944 roku[2].

W dzienniku działań batalionu zapisano: Na zawsze pozostanie w pamięci naszych żołnierzy świetlana postać zastępcy dowódcy baonu do spraw polityczno-wychowawczych por. Krawczyka Władysława, który zginął śmiercią żołnierza na posterunku w walce o Warszawę. Pochowany został na cmentarzu na Starym Targówku, później jego prochy zostały przeniesione na cmentarz wojskowy na Powązkach[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.