Przejdź do zawartości

Władysław Oksza-Orzechowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Oksza-Orzechowski
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

13 października 1869
Studzenica

Data i miejsce śmierci

?
?

Przebieg służby
Lata służby

1891–1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca 2 Dywizji Jazdy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)

Władysław Oksza-Orzechowski (ur. 31 października 1869 w Studzenicy, zm. ?) – oficer armii austriackiej i pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie posiadacza ziemskiego Justyna i Anny z Langów. Przed przyjęciem do Wojska Polskiego pełnił służbę wojskową w Cesarskiej i Królewskiej Armii.

Na przełomie 1918/1919 był internowany przez Ukraińców w obozie w Kosaczowie[1]. W WP dowodził 2 pułkiem Szwoleżerów Rokitniańskich i kierował pracami Sekcji I Remontu Departamentu IV Spraw Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych (do 14 kwietnia 1920 r.[2]), a następnie dowodził V Brygadą Jazdy i 2 Dywizją Jazdy. Z ostatniego stanowiska usunięty został po starciu pod Klekotowem. Najwyższa Komisja Opiniująca WP uchyliła jednak zarzuty stawiane Orzechowskiemu jako dowódcy 2 Dywizji Jazdy. 29 maja 1920 r. został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1919 r. W latach 1922–1923 służył w Generalnym Inspektoracie Jazdy.

Przebieg służby

[edytuj | edytuj kod]
  • 1 lutego 1891 – 1 października 1984 – 6 p. uł. austriackich (młodszy oficer)
  • 1 października 1894 – 31 grudnia 1898 – 6 pułk ułanów austriackich (adiutant pułku)
  • 1 stycznia 1899 – 30 czerwca 1899 – słuchacz szkoły korpusu w Przemyślu
  • 1 lipca 1899 – 1 września 1902 – 6 p.uł. austriackich (dowódca szkoły podoficerów)
  • 1 maja 1907 – 1 maja 1914 – 1 p.uł austriackich (dowódca szwadronu)
  • 1 maja 1914 – 1 marca 1915 – 3. p. uł. austriackich
  • 1 marca 1915 – 15 maja 1918 – 3 p. uł. austriackich (dowódca dywizjonu)
  • 15 maja 1918 – 1 listopada 1918 – 3 p. uł. austriackich (dowódca pułku)

Po 1 listopada 1918 r.

  • Do 24 maja 1919 w niewoli ukraińskiej w Kołomyi
  • 15 czerwca 1919 – 15 kwietnia 1921 2 p. szwol. (dowódca pułku)
  • 1 lipca 1920 – 8 sierpnia 1920 – 2 D. Jazdy (dowódca dywizji)
  • 18 sierpnia 1920 – 30 września 1920 chory w szpitalu OW w Krakowie
  • 1 stycznia 1921 – 30 kwietnia 1921 – oficer Szkoły przy Dowództwie i kierownictwie frontu 2. DJ
  • 1 maja 1921 – 2 Brygada Jazdy (dowódca)
  • 1921 – 1923 – Generalny Inspektorat Jazdy (zastępca GIJ)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Okrucieństwa Ukraińców. „Nowości Illustrowane”. Nr 1, s. 9, 4 stycznia 1919. 
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 15 z 24.04.1920 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Daniel Koreś, Organizacja i liczebność Grupy Operacyjnej Jazdy w lipcu 1920 r., Przegląd Historyczno-Wojskowy, Nr 2 (217), Warszawa 2007, ISSN 1640-6281, s. 59-120.