Władysław Struszkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Struszkiewicz
Ilustracja
Herb
herb Struś (Kubin)
Rodzina

Struszkiewiczowie herbu Struś

Ojciec

January Struszkiewicz (1812-1882)

Matka

Teofila z Udrańskich.

Żona

1) z Joanną ze Stopnickich
2) Olga z Męcińskich

Dzieci

1) Władysław
2) Karol (1879-1899)

Rodzeństwo

Stanisława Korytowska, Bolesława Ruebenbauer, Józefa Długoszowska, Michała Struszkiewicz, Ludomił Struszkiewicz

Władysław Struszkiewicz
Ilustracja
Władysław Struszkiewicz ok. 1890
Data i miejsce urodzenia

15 września 1846
Pysznica

Data i miejsce śmierci

22 maja 1919
Wiedeń

członek Rady Powiatowej w Limanowej
Okres

od 1870
do 1872

Członek Rady Powiatowej w Bochni
Okres

od 1883
do 1896

Poseł na Sejm Krajowy (Galicja)
kadencja V, VI i VIII
Okres

od 1883-1895
do 1901-1907

Przynależność polityczna

stańczycy

poseł do austriackiej Rady Państwa
kadencja VII, VIII, IX, X
Okres

od 28 października 1887
do 30 stycznia 1907

Przynależność polityczna

Koło Polskie w Wiedniu - stańczycy

Odznaczenia
Kawaler Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Władysław Struszkiewicz, herbu Struś (ur. 15 września 1846 w Pysznicy, zm. 22 maja 1919 w Wiedniu) – ziemianin, urzędnik austriacki, poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego i austriackiej Rady Państwa

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Bochni[1] i Szkołę Rolniczą (Landwirtschaftliche Akademie) w Prószkowie niedaleko Opola (1867)[2]. Ziemianin, od 1867 administrator a od 1880 właściciel dóbr Niewiarów koło Gdowa, w pow. limanowskim[2]. W latach 1870-1872 członek Rady Powiatowej w Limanowej, wybierany w kurii I (wielkiej własności), w latach 1883-1896 członek Rady Powiatowej w Bochni, wybierany z grupy gmin wiejskich[1].

Od 1877 członek Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego[2], od 1882 członek Komitetu TKR, w latach 1885-1891 jego drugi wiceprezes[1]. Był także prezesem oddziału TKR w Bochni. W latach 1886-1887 publikował artykuły na łamach „Tygodnika Rolniczego”, organie Towarzystwa[2]. Członek Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek Komitetu GTG (13 czerwca 1912 - 28 czerwca 1913)[3]. W 1891 był prezesem Spółki Suszenia Owoców i Jarzyn w Bochni. W latach 1912-1914 należał do towarzystwa i związku rolniczego, gospodarczego,przemysłowego i zarobkowego we Lwowie. Był także członkiem Krajowej Rady Kolejowej we Lwowie (1895-1911).

Poseł do Sejmu Krajowego Galicji V, VI i VIII kadencji (1883–1895 i 1901–1907), do Sejmu V kadencji wybrano go w kurii IV z okręgu gmin wiejskich Limanowa i Skrzydlna (1882), do Sejmu VI i VIII kadencji z kurii I w okręgu krakowskim[4][5]. Był także posłem do austriackiej Rady Państwa VII kadencji (28 października 1887 - 23 stycznia 1891), VIII kadencji (9 kwietnia 1891 - 03 września 1892), IX kadencji (27 marca 1897 - 7 września 1900) i X kadencji (31 stycznia 1901 - 30 stycznia 1907)[1]. Pierwszy raz został wybrany w wyborach uzupełniających w 1887, po śmierci Edwarda Dzwonkowskiego z I kurii (wielkiej własności) w okręgu wyborczym nr 4 (Tarnów-Dąbrowa-Pilzno-Mielec). Z tego samego okręgu uzyskiwał mandat poselski w następnych wyborach[1]. W Kole Polskim należał do grupy posłów konserwatywnych - stańczyków. W obradach parlamentu zabierał głos przede wszystkim w sprawach rolnictwa, m.in. w 1903 przedstawił stan rolnictwa i hodowli w Galicji[2].

Od 1873 był rzeczoznawcą ds dóbr ziemskich w Sądzie Obwodowym w Nowym Sączu, od 1884 także w Sądzie Krajowym Wyższym w Krakowie. Od 1885 radca starostwa powiatowego w Bochni. Od 1889 inspektor niższych szkół rolniczych i kursów specjalnych z językiem wykładowym polskim w Galicji. Od 1893 inspektor Wydziału Krajowego w Krajowej Wyższej Szkoły Rolniczej w Dublanach. Od 1892 pracował w austriackim ministerstwie rolnictwa, gdzie jako inspektor kultury krajowej i radca przewodniczył przez wiele lat sekcji mleczarskiej[6]. Należał do Centralnego Austriackiego Związku Mleczarskiego (Österreichischer Milchwirtschaftlicher Zentralverein) i współpracował z czasopismami austriackimi, poświęconymi rolnictwu i mleczarstwu[2]. W 1913 przeszedł w stan spoczynku[1]. Kazimierz Chłędowski tak go scharakteryzował śmieszna figura ten Struszkiewicz, nadstawia się wszędzie, czy go chcą, czy go nie chcą[7]. W tym czasie przyczynił się do renowacji polskiego kościoła w Wiedniu przy ul. Rennweg 5a, a w r. 1899 był dyrektorem Komitetu wykonawczego loterii fantowej na pokrycie kosztów tej odnowy. Jak napisano o nim we wspomnieniu pośmiertnym: zawodowy rolnik i znawca spraw rolniczych działalnością swą jako poseł oraz jako urzędnik zjednał sobie wysokie uznanie i cieszył się sympatią w szerokich kołach ziemian galicyjskich i polskiej kolonii urzędniczej w Wiedniu[6].

Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 1901 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim papieskiego Orderu św. Grzegorza[8].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn powstańca listopadowego Januarego (1812-1882)[9] i Teofili z Udrańskich. Miał rodzeństwo, trzy siostry Stanisławę żonę Wiktora Korytowskiego, Bolesławę żonę Ferdynanda Ruebenbauera, Józefę, żonę Bolesława Długoszowskiego oraz dwóch braci Michała i Ludomiła. Dwukrotnie żonaty 1) z Joanną ze Stopnickich z którą miał syna dyplomatę austro-węgierskiego Władysława, 2) Olgą z Męcińskich z którą miał syna Karola (1879-1899)[2][10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Struszkiewicz, Władysław Ritter von [online], parlament.gv.at [dostęp 2019-10-06] (niem.).
  2. a b c d e f g Elżbieta Orman, Struszkiewicz Władysław (1846-1919), Polski Słownik Biograficzny, t. 44, Warszawa-Kraków 2006-2007, s. 457-458
  3. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1912, s. 976; 1913, s. 1004.
  4. Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa 1993, ISBN 83-7059-052-7,
  5. Wykaz Członków Sejmu Krajowego Królewstwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież Wielkiego Xięstwa Krakowskiego. 1892, Lwów 1892
  6. a b Kronika. † Władysław Struszkiewicz. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 124 z 31 maja 1919. 
  7. Kazimierz Chłędowski, Pamiętniki, t.2, Wiedeń 1881-1901, oprac. Antoni Knot, Kraków 1957, s. 123
  8. Kronika. Odznaczenia Czas 1901 nr 194 z 25 sierpnia s. 1
  9. Zob. informacje przy haśle Władysław Struszkiewicz w PSB
  10. Władysław Struszkiewicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2017-11-20].
  11. Baza osób: Struszkiewicz, Władysław, Struszkiewicz, Wladyslaw [online], baza-nazwisk.de [dostęp 2018-01-11] (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Elżbieta Orman, Struszkiewicz Władysław (1846-1919), Polski Słownik Biograficzny, t. 44, Warszawa-Kraków 2006-2007, s. 457-458