Władysława Łowicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysława Łowicka
Data i miejsce urodzenia

1899
Kalejczyce

Data i miejsce śmierci

29 maja 1943
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Wojska Krzyż Armii Krajowej

Władysława Łowicka ps. „Teresa” (ur. w 1899 w Kalejczycach w woj. białostockim, zm. 29 maja 1943 w Warszawie) – porucznik, łączniczka ZWZ–AK, członkini Związku Legionistek Polskich[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo miejscem zamieszkania Władysławy Łowickiej był Kraków, a następnie do 1920 Petersburg, w którym ukończyła szkołę średnią. Zamieszkała w Warszawie po przyjeździe do Polski. Członkini Związku Legionistek Polskich oraz urzędniczka Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych[1]. W konspiracji była łączniczką w komórce sabotażu gospodarczego Związku Odwetu, a później Kedywu KG ZWZ-AK. 17 kwietnia 1943 aresztowana, na skutek donosu. W jej biurku podczas rewizji w biurze znaleziono dowody działalności sabotażowej. Także jej siostra Maria Grafczyńska została aresztowano[1]. Była więziona na Pawiaku w izolatce, a badana i bita w al. Szucha. Nic nie ujawniła podczas śledztwa i została rozstrzelana w ruinach getta, a jej symboliczny grób znajduje się na cmentarzu w Sufczynie w gminie Kołbiel[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Michalska 1988 ↓, s. 250.
  2. Kawalerowie Orderu Virtuti Militari. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)]. [Dostęp 2018.05.11]
  3. a b c Słownik Biograficzny Kobiet Odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. T. II (H–O). Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie AK i Wojskowej Służby Polek”, 2004, s. 175. ISBN 83-88693-03-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945; poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 250. ISBN 83-06-01195-3.