Włośnianka malutka
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
włośnianka malutka |
| Nazwa systematyczna | |
| Hebeloma pusillum J.E. Lange Fl. Agaric. Danic. 5(Taxon. Consp.): IV (1940) | |
Włośnianka malutka (Hebeloma pusillum J.E. Lange) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy łacińskie[2]:
- Hebeloma pusillum J.E. Lange 1938
- Hebelomatis pusillum (J.E. Lange) Locq. 1979
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 1–3 cm. U młodych okazów płaskostożkowaty, u starszych dzwonkowaty, w końcu łukowaty i zazwyczaj posiadający tępy garb. Brzeg ostry i gładki, długo pozostaje podwinięty. Powierzchnia jedwabiście połyskująca lub matowa, podczas wilgotnej pogody śliska i lepka. Środek kapelusza ma barwę od orzechowej do cynamonowobrązowej, zewnętrzna część jest dużo jaśniejsza – kremowobiała a strefa brzegowa biaława[4].
Szerokie, wąsko przyrośnięte, o biało owłosionych ostrzach. Początkowo mają białawy lub kremowy kolor, z czasem ciemnieją przyjmując kolor bladobrązowy, zawsze jednak z różowawym odcieniem. Na blaszkach czasami występują opalizujące kropelki, po wysuszeniu brązowoczerwone smugi[4].
Wysokość 3–5 cm, grubość 1–3 mm, cylindryczny, dołem szerszy, sprężysty, pełny. W górnej części jest białawy i pokryty włóknistymi płatkami lub watowaty, w dolnej ciemniejszy, brązowawy[4].
Cienki, biały lub wodnistoszary. Zapach rzodkwi, smak również podobny do rzodkwi, lub gorzkawy[4].
Brązowy. Zarodniki o migdałowatym kształcie i rozmiarach 10–14 × 5,5–7 μm[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6]. Znajduje się na czerwonych listach także w Austrii, Szwajcarii, Danii i w Niemczech[3].
Występuje głównie na terenach podmokłych[4], w lasach, ogrodach. Rośnie na próchnicznej ziemi, głównie pod olchami (szczególnie pod olchą szarą) i wierzbami[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb niejadalny. Nie wiadomo nic o jego własnościach spożywczych, nie wiadomo też czy jest trujący, ponieważ jednak wiele włośnianek to grzyby trujące, póki co należy go uważać za grzyb niejadalny[4]. Grzyb mikoryzowy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorums. [dostęp 2016-11-08].
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Rogers Mushrooms. [dostęp 2013-04-03].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.