Władysław Brodowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Brodowski ps. Leda (ur. 2 lutego 1883 w Łękawie, zm. 2 kwietnia 1962 w Krakowie[1] ) – polski lekarz, działacz polityczny.
Był synem Augusta Brodowskiego[2] herbu Łada i Marii-Adelii. Jego siostrami były Zofia, Lila i Jadwiga, braćmi Bruno i Bolesław[3].
. Działacz ONR. Mieszkał w Warszawie na Solcu. Po tym, jak w czasie powstania warszawskiego jego dom został uszkodzony, Brodowski przeniósł się z rodziną do Krakowa. Doktor nauk medycznych. Ożenił się z Marią ze Sztebartów. Jego jedyną córką była Maria-Beata („Lilka”, slawistka[4]). Był inspektorem szpitalnictwa województwa krakowskiego. Kawaler Krzyża Kawalerskiego Orderu Polonia Restituta. Pochowany na Starych Powązkach (kwatera 105-5-25/26)[5].
Po II wojnie światowej był doradcą ministra zdrowia w rządzie lubelskim[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miejsce urodzenia i śmierci podane wg. tablicy nagrobnej
- ↑ Rozmowa z Piotrem Lenartowiczem SJ, Vivere et intelligere, Koszteyn Jolanta, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy (WAM), 2009, 832 stron
- ↑ Wiesław Lenartowicz, Wspomnienia Szwoleżera, Niewola 1939-1945, Wydawnictwo WAM, Kraków 2005, Opracował Piotr Lenartowicz, ISBN 83-7318-506-2, 120stron
- ↑ R. Grzegorczykowa, Profesor Maria Honowska (24 grudnia 1924 – 7 stycznia 2009), „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej“, 44, 2009, s. 13.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ADELA BRODOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-01].
- ↑ W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934-1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, IPN, Warszawa 2011, s. 247, przypis nr 11.