Wacław Maculewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Maculewicz
kapitan broni pancernych kapitan broni pancernych
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1893
Wilno

Data i miejsce śmierci

między 16 a 19 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Dywizjon Samochodowy
8 Dywizjon Samochodowy
6 Dywizjon Samochodowy
6 batalion czołgów i samochodów pancernych

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Wacław Maculewicz (ur. 21 lipca 1893 w Wilnie, zm. między 16 a 19 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernej Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa i Jadwigi z Anasińskich[3]. Obrońca Lwowa w 1919, żołnierz Grupy Operacyjnej gen. Żeligowskiego w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Ukończył w 1922 Szkołę Podchorążych Piechoty[3]. W 1923 w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5] i 35 lokatą służył w 3 dywizjonie samochodowym. W 1928 był oficerem 8 dywizjonu samochodowego[5] z którego w 1930 został przeniesiony do 6 dywizjonu samochodowego[6]. W 1934 został przeniesiony do 6 batalionu czołgów i samochodów pancernych[7].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli lub został aresztowany przez NKWD w Wilnie[8]. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem kozielskiego obozu. Między 15 a 17 maja 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 029/1 poz. 60 nr akt 526[9], z 13 kwietnia 1940[1]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Początkowo nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. Na liście Komisji Technicznej PCK figuruje pod nr 1697. Na liście AM pod tym numerem zapisane jest nazwisko innego oficera. Dopiero po powtórnej analizie w wojskowym niemieckim laboratorium w Smoleńsku zidentyfikowano Maculewicza. Przy tych szczątkach znaleziono karty wizytowe, pismo z MSWojsk., plakietę, świadectwo szczepienia w Kozielsku nr 1782 i fotografie[10][11]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 1697) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 142, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 146 z 1943. Krewni do 1990 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, miał syna[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 500.
  2. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 162.
  3. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 370.
  4. ↑ Katyń, Księgi Cmentarne błędnie podają datę starszeństwa „Kpt. ze starsz. 1 VI 1921"
  5. ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1928, s. 654, 657.
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R. 11, nr 8), MSWojsk, 31 marca 1930, s. 130.
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.15, nr 11), MSWojsk, 7 czerwca 1934, s. 168.
  8. ↑ OSA | Otwarty System Archiwizacji [online], osa.archiwa.org [dostęp 2019-03-09].
  9. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 657.
  10. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  11. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 184.
  12. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1923, s. 1008, 1018.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Maculewicz&oldid=72212646”