Walerian Lubieniecki
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | ||
| Data śmierci | ||
| Biskup ordynariusz bakowski | ||
| Okres sprawowania |
1610–1617 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Sakra biskupia |
18 kwietnia 1611 | |
Walerian Lubieniecki herbu Sas (ur. w 1561, zm. w 1617[1]) – biskup bakowski, bernardyn.
W 1591 przy poparciu polskim siłą zawładnął klasztorem w Bakowie. Wszedł w spór z mianowanym przez papieża biskupem bakowskim Bernardynem Quirinim. W 1604 opuścił Mołdawię. 30 kwietnia 1610 dzięki protekcji marszałka wielkiego koronnego Zygmunta Myszkowskiego uzyskał nominację króla Zygmunta III na biskupstwo bakowskie. Sakrę biskupią otrzymał 18 kwietnia 1611. W 1612 odrestaurował katedrę łacińską w Bakowie. W latach 1611-1615 musiał uchodzić do Polski przed hospodarem Stefanem Tomșą. W 1615 powrócił do Bakowa. W 1616 brał udział w wyprawie magnatów kresowych na Mołdawię, mającej na celu osadzenie na tronie Aleksandra Mohyły.
W życiu prywatnym był oskarżany o gwałtowność i porywczość nielicujące z godnością biskupią (podobno nosił przy sobie pistolet).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła Katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jako data śmierci podawany jest też rok 1614 (K. Kantak, Bernardyni Polscy, t. 2, s. 44)