Wanda Krasuska Morycz
| Imię i nazwisko |
Wanda Michalina Krasuska Morycz |
|---|---|
| Data urodzenia |
1863 |
| Data i miejsce śmierci |
4 lutego 1930 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
 Nowina | |
| Rodzina |
Krasuscy herbu Nowina |
|---|---|
| Ojciec |
Józef Krasuski |
| Matka |
Wanda Laura z Tychów |
| Mąż |
Juliusz Morycz |
| Rodzeństwo |
Kazimiera Zofia |
Wanda Michalina Morycz z domu Krasuska herbu Nowina (ur. 1863, zm. 4 lutego 1930 w Podłężu Szlacheckim, pochowana w Przystajni wspólnie z siostrą Zofią. Na nagrobku znajduje się inskrypcja „I mi” oraz data 1945, która jest datą pochówku Zofii, która zmarła w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbruck w 1944 roku) – przedwojenna literatka i publicystka, żona powstańca styczniowego Juliusza Morycza.
Publikowała Sonety w tygodniku ilustrowanym dla kobiet Bluszcz. Napisała również „Zbiorek poezyj Wandy Krasuskiej” oraz „Serce: poezje”[1][2].
Sonet z tygodnika ilustrowanego dla kobiet „Bluszcz”:
W STAREJ PLEBANIJCE.
Przy zamkniętym kościele stoi domek stary,
W ziemię wrosły, omszały, nizki, przygarbiony:
Niegdyś siedziba księdza, co musiał te strony
Opuścić, gdy ostatniej dopełnił Ofiary…
Od roku w pustym domku rozsiadły się – czary!
Z okien wyjrzały śnieżne firanek opony,
Pod niemi rozkwitł bujnie roślin gaj pieszczony,
Śród ścian rozbrzmiały szepty, śmiechy, piosnki, gwary!...
- „Co się stało?”- zdziwieni pytają przechodnie,
Patrząc na kwietne okna, błyszczące pogodnie,
Na dziwnie rozjaśniony budynek prastary…
- „Co się stało?” – Ot! Szczęście ulotne, motyle
W odwiecznej plebanijce przysiadło na chwilę,
Ujęte dłońmi – nowo-poślubionej pary…
Wanda Krasuska Moryczowa, Warszawa 1 Października 1905 r. Numer 40.[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Artykuł o Józefie Krasuskim z serii postacie gminy Przystajń. [dostęp 2023-11-07].
- ↑ Artykuł Ziemiaństwo z okolic Częstochowy 1793 – 1945. [dostęp 2023-11-08].
- ↑ Kopia Tygodnika Bluszcz znajduje się na stronie Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej. [dostęp 2023-11-12].