Wanda Odolska
| Imię i nazwisko urodzenia |
Wanda Skrzypciel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1909 |
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1972 |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka, propagandzistka partyjna |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Wanda Odolska (ur. 5 czerwca 1909[1] w Połtawie[2], zm. 28 lutego 1972 w Warszawie[3]) – dziennikarka radiowa, propagandzistka partyjna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Tadeusza Skrzypiciela[4], z zawodu fryzjera, i Anny z d. Górskiej[1]. Pod koniec lat 40. i na początku lat 50. XX w. była komentatorką audycji „Sprawy i ludzie” i jedną z prowadzących propagandową audycję Fala 49, w której wychwalała Stalina, potępiała „amerykańskich podżegaczy, mącicieli, rodzimych spekulantów”, zarzucała prymasowi Stefanowi Wyszyńskiemu brak patriotyzmu, mówiła m.in., że to dzięki Stalinowi Polak z powrotem kocha kwiaty, spokojnie pracuje i wierzy w trwałość pokoju[5]. Po śmierci swojego redakcyjnego kolegi, prowadzącego Falę 49 Stefana Martyki, zastrzelonego 9 września 1951, Odolska poprosiła Bieruta o ochronę UB[potrzebny przypis]. W marcu 1953 po śmierci Stalina stwierdziła, że tego bólu nie można wypłakać. Tej straty nie można wymierzyć niczym[6]. Była konkubiną funkcjonariusza UB, a potem dziennikarza radiowego, Jerzego Rybczyńskiego[potrzebny przypis].
Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B-3-99)[7].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1954)[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1952)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (1950)[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Edward Boyé, tłumacz, poeta i jego przodkowie. kimonibyli.pl. [dostęp 2024-03-01]. (pol.).
- ↑ Jerzy Myśliński, Mikrofon i polityka: z dziejów radiofonii polskiej, 1944-1960, 1990
- ↑ Kalendarz zgonów – zmarli 28 lutego 1972. chronologia.pl. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160
- ↑ Wiesław Kot, Polskie dekady • Kronika naszych czasów, Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i spółka, Poznań, b.d.w., s. 25
- ↑ Wojciech Roszkowski, Najnowsza historia Polski 1914-1993, t. 2, Warszawa 1995, s. 263
- ↑ Lista pochowanych. Wanda Odolska. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1141.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 87, poz. 1077.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wanda Odolska, 39–45 zapisy terroru
- Ludzie Polskiego Radia
- Ludzie urodzeni w Połtawie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy dziennikarze radiowi
- Urodzeni w 1909
- Zmarli w 1972