Wargacz ostronosy

Wargacz ostronosy
	Symphodus rostratus
	(Bloch, 1791)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	wargaczowce
Rodzina	wargaczowate
Rodzaj	Symphodus
Gatunek	wargacz ostronosy
Synonimy
	Coricus brama (Nordmann, 1840); Coricus lamarckii (Risso, 1810); Coricus rostratus (Bloch, 1791); Coricus rubescens (Risso, 1810); Coricus virescens (Bloch, 1791); Crenilabrus rostratus (Bloch, 1791); Crenilabrus scina (Forsskål, 1775); Labrus scina (Forsskål, 1775); Lutjanus lamarckii (Risso, 1810); Lutjanus rostratus (Bloch, 1791); Lutjanus rubescens (Risso, 1810); Lutjanus virescens (Bloch, 1791); Symphodus fulvescens (Rafinesque, 1810); Symphodus scina (Forsskål, 1775);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wargacz ostronosy^[3], wargacz ostropyski^[4] (Symphodus rostratus) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny wargaczowatych (Labridae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Morzu Śródziemnym i Czarnym.

Ryba żyjąca w pobliżu skalistych wybrzeży i na łąkach trawy morskiej, na głębokości do 20 m.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dorasta maksymalnie do 12 cm. Ciało wydłużone o bardzo długiem, spiczastym pysku. Otwór gębowy mały z wąskimi, delikatnymi wargami. Szczęki daleko wysuwalne. Uzębienie w postaci rzędu małych, spiczastych zębów. Dolne kości gardłowe zrośnięte w silne płytki żujące. Łuski duże, koliste, wzdłuż linii bocznej od 30 do 35. Płetwa grzbietowe długa, niepodzielona podparta 14–16 twardymi i 9-12 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 9–11 miękkimi promieniami.

Ubarwienie zmienne, przeważnie brązowawe, czarniawe lub zielonkawe. Samce w okresie godowym niekiedy czerwonawe, samice mosiężnożółte.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Odżywia się głównie drobnymi skorupiakami.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Samce budują na dnie piaszczystym gniazdo z fragmentów glonów, obsypują je piaskiem tworząc półkolistą jamę gniazdową. Po złożeniu w niej ikry samica doprowadza do gniazda świeżą wodę wachlowaniem płetw.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Symphodus rostratus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Symphodus rostratus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb: słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
↑ FishBase.org. fishbase.sinica.edu.tw. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. [Za:] Edward Jackowski. Nazewnictwo ryb [nazwy naukowe, polskie i angielskie]. „Magazyn Przemysłu Rybnego”. 6, 2001. ISSN 1428-362X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Symphodus rostratus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 14 października 2010]
Symphodus rostratus. WoRMS World Register of Marine Species. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).

[itis-1] Symphodus rostratus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Symphodus rostratus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Reichholf-3] Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb: słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.

[Jackowski-4] FishBase.org. fishbase.sinica.edu.tw. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. [Za:] Edward Jackowski. Nazewnictwo ryb [nazwy naukowe, polskie i angielskie]. „Magazyn Przemysłu Rybnego”. 6, 2001. ISSN 1428-362X.

[1]

[2]

[3]

[4]