Wargacz linek

Wargacz linek
	Symphodus tinca
	(Linneusz, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	wargaczowce
Rodzina	wargaczowate
Rodzaj	Symphodus
Gatunek	wargacz linek
Synonimy
	Crenilabrus tinca (Linneusz, 1758); Labrus lapina (Forsskål, 1775); Labrus polychrous (Pallas, 1814); Labrus tinca (Linneusz, 1758); Lutjanus lapina (Forsskål, 1775);
	Crenilabrus tinca (Linneusz, 1758); Labrus lapina (Forsskål, 1775); Labrus polychrous (Pallas, 1814); Labrus tinca (Linneusz, 1758); Lutjanus lapina (Forsskål, 1775);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wargacz linek^[3], wargacz tynka^[4] (Symphodus tinca) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny wargaczowatych (Labridae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje w północnym Atlantyku od północnych wybrzeży Hiszpanii do Maroka, Morze Śródziemne.

Ryba żyjąca w wodach przybrzeżnych, blisko skał i łąk trawy morskiej, na głębokości od 1 do 50 m.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Samice osiągają długość maksymalnie 25 cm, samce 33 cm. Ciało owalne o głowie z wydłużonym profilem. Bardzo grube wargi. Szczęki daleko wysuwalne, uzębienie składające się z małych zębów, w górnej szczęce 8-24, w żuchwie 10 lub więcej zębów. Łuski duże, koliste, wzdłuż linii bocznej, od 33 do 38. Płetwa grzbietowe długa, niepodzielona, podparta 14–16 twardymi i 10–12 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 8–12 miękkimi promieniami. Części płetw podpartych miękkimi promieniami znacznie wyższe od części podpartych twardymi promieniami.

Ubarwienie bardzo zmienne, przeważnie żółtooliwkowe z czerwonymi i niebieskimi cętkami, układające się w podłużne smugi. Na nasadzie płetwy piersiowej i u podstawy płetwy ogonowej ciemne plamy. Oczy połączone ciemnym paskiem. U samic na bokach dwie podłużne smugi.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Odżywia się małymi zwierzętami żyjącymi na dnie.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Tarło odbywa się od maja do czerwca. Gatunek ten nie buduje gniazd, natomiast duże samce zajmują określone terytorium, na którym samice składają ikrę. Terytorium to jest przez samce bronione przed innymi samcami, jak również innymi rybami żywiącymi się ikrą.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Symphodus tinca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Symphodus tinca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Nazwa proponowana przez Garbarczyka i Nowakowskiego w: Terofal i Militz 1996 ↓, s. 122
↑ Nazwa proponowana w: Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7. Przez Garbarczyka i Nowakowskiego uznana za „nic nie znaczącą polską nazwę”, nie uwzględniającą znaczenia epitetu gatunkowego tinca, sugerującego podobieństwo tego gatunku do lina (Tinca tinca) [przypis 1 w: Terofal i Militz 1996 ↓, s. 122].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Przekład i adaptacja: Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Symphodus tinca. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 30 września 2010]
Symphodus tinca. WoRMS World Register of Marine Species. [dostęp 2010-09-30]. (ang.).

[itis-1] Symphodus tinca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Symphodus tinca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[RM-3] Nazwa proponowana przez Garbarczyka i Nowakowskiego w: Terofal i Militz 1996 ↓, s. 122

[Rutk-4] Nazwa proponowana w: Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7. Przez Garbarczyka i Nowakowskiego uznana za „nic nie znaczącą polską nazwę”, nie uwzględniającą znaczenia epitetu gatunkowego tinca, sugerującego podobieństwo tego gatunku do lina (Tinca tinca) [przypis 1 w: Terofal i Militz 1996 ↓, s. 122].

[1]

[2]

[3]

[4]